Προβολές και παράλληλες εκδηλώσεις αποτέλεσαν αντικείμενο προβληματισμού και έμπνευσης
Την σκηνή όπου παρουσιάστηκε για μια ακόμα φορά η δύναμη που διαθέτει ο Κινηματογράφος στην απεικόνιση στιγμών ιστορικών για τις ανθρώπινες κοινωνίες, αποτέλεσαν τα 2α Κινηματογραφικά Αφιερώματα Κατερίνης και στην σκηνή αυτή η αυλαία έπεσε το βράδυ της Παρασκευής, μετά και την προβολή του ντοκιμαντέρ «Ludlow, οι Έλληνες στους πολέμους του άνθρακα» στο Κινηματοθέατρο Ευκαρπίδη. Μια ταινία τεκμηρίωσης που άφησε ισχυρό αντίκτυπο σε όσους την παρακολούθησαν, ρίχνοντας φως σε μια σελίδα της ιστορίας της γέννησης του εργατικού κινήματος στις ΗΠΑ και τον πρωταγωνιστικό ρόλο των ελλήνων σε αυτή.
Μάλιστα, η εντύπωση που άφησε η προβολή ήταν ακόμα πιο έντονη χάρη στην παρουσία του σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ Λεωνίδα Βαρδαρού και της σεναριογράφου και υπεύθυνης για την έρευνα Φρόσω Τσούκα. Τους ομιλητές καλωσόρισε η Στέλλα Νικολάου, μιλώντας για την σπουδαιότητα της καταγραφής που έχει γίνει μέσω του ντοκιμαντέρ και της ιστορικότητας των γεγονότων που περιγράφονται σε αυτό.
Παίρνοντας το λόγο ο κ. Βαρδαρδός μίλησε για «την άλλη Αμερική και την άλλη ομογένεια που βλέπουμε μέσα από αυτό το έργο. 500 κρητικοί και 1000 ιταλοί πήραν τα όπλα, γιατί τους ανάγκαζαν να ζουν ως δούλοι στις επιχειρήσεις του Ροκφέλερ και των άλλων τραστ», ενώ σημείωσε ότι έναν αιώνα μετά οι εργασιακές συνθήκες βρίσκονται σε διαρκή υποβάθμιση, καθώς χάνονται κεκτημένα που κερδήθηκαν μέσα από αγώνες όπως αυτόν που δόθηκε στο Ludlow.
Η κα Τσούκα θέλησε από την πλευρά της να τονίσει το μεγάλο ενδιαφέρον που έχουν δείξει για το ντοκιμαντέρ «εργατικά συνδικάτα, πανεπιστήμια και καθηγητές που ασχολούνται με την εργατική ιστορία της Αμερικής, γιατί το Ludlow είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της», με αποτέλεσμα να έχουν γίνει προβολές και παρουσιάσεις σε πολλά μέρη των ΗΠΑ και να ετοιμάζονται κι άλλες και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού Ωκεανού.
Οι δυο συντελεστές της ταινίας απάντησαν και σε ερωτήσεις του κοινού, με τον Λεωνίδα Βαρδαρό να λέει χαρακτηριστικά ότι μέσω και αυτής της αφήγησης βλέπουμε την ιστορία να επαναλαμβάνεται, καθώς και στις μέρες μας ισχύει για πολλούς εργαζόμενους ότι έχουν δικαιώματα μέχρις ότου δεν τα διεκδικούν. Η Φρόσω Τσούκα στάθηκε στις προσωπικές ιστορίες, τις συνεντεύξεις επιζώντων εκείνης της εποχής (γυρισμένες το 1975), όπου είναι έκδηλη η χαρά και η περηφάνια των ανθρώπων για το ότι ήταν κομμάτι αυτής της ιστορίας, ενώ υπογράμμισε και των ρόλο των γυναικών, στους καταυλισμούς των απεργών. Επιπλέον, στιγμάτισε το γεγονός ότι και σήμερα εργαζόμενοι πληρώνονται με κουπόνια και φυλακισμένοι στις ΗΠΑ αναγκάζονται να εργαστούν για μεγάλες εταιρείες με ανταμοιβή 1 δολάριο την ημέρα.
Οι θεατές εξέφρασαν τα συγχαρητήρια τους για το πλήθος των στοιχείων που συγκεντρώθηκαν, έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον για το πώς έγινε η έρευνα στις ΗΠΑ και δεν έκρυψαν τον θαυμασμό τους για τους έλληνες αλλά και συνολικά όλους τους απεργούς που ύψωσαν το ανάστημά τους. Ήταν η μόνη στιγμή στην ιστορία των ΗΠΑ που οι απεργοί κερδίζουν ένοπλο αγώνα και αποκτούν τον έλεγχο μιας περιοχής, ενώ επίσης κατέστη σαφές πόσο άσχημη και υποτιμητική άποψη είχαν οι αμερικάνοι για τους έλληνες μετανάστες.
Το «Ludlow» κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος, κάτι άλλωστε που ίσχυσε και με όλες τις ταινίες του προγράμματος, που επιλέχθηκαν με βάση την θεματική «Κινηματογραφώντας (σ)την Κρίση». Η 7η τέχνη αποτέλεσε αφετηρία προβληματισμού, έμπνευσης και ελπίδας, καθώς έδειξε ότι η δημιουργία δεν σταματά παρά τις όποιες συνθήκες, και βρίσκει τον δρόμο να εκφράζεται με πολλούς τρόπους.
Η δημιουργία ήταν βεβαίως στο επίκεντρο, καθώς τα 2α Κινηματογραφικά Αφιερώματα Κατερίνης είχαν και πάλι πλούσιο πρόγραμμα παράλληλων εκδηλώσεων με εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής και την συνέχεια της αναβίωσης των ζωγραφιστών κινηματογραφικών αφισών. Το συνολικό πρόγραμμα αποτέλεσε το ιδανικό περιβάλλον για να αναπτυχθεί ένας γόνιμος διάλογος για τις τέχνες και την ανθρώπινη κοινωνία εν γένει.
Οι άνθρωποι του κινηματογράφου που ήταν καλεσμένοι εκφράστηκαν όλοι με θετικά σχόλια για την διοργάνωση, με χαρακτηριστικό το σχόλιο του σκηνοθέτη Δημήτρη Αθανίτη που την χαρακτήρισε τα Κινηματογραφικά Αφιερώματα «μια εξαιρετική πρωτοβουλία γιατί κατ’ αρχήν αφουγκράζονται το τι συμβαίνει γύρω μας αυτή τη στιγμή και ταυτόχρονα τολμούν να συνδυάζουν την κοινωνική εγρήγορση με δυνατές, καλλιτεχνικά και αισθητικά, επιλογές».
Αποτιμώντας την φετινή διοργάνωση ο καλλιτεχνικός διευθυντής Γιάννης Ευθυμιάδης σημείωσε ότι το τόλμημα της οργανωτικής ομάδας για οργανώσει τα Κινηματογραφικά Αφιερώματα δικαιώθηκε, καθώς η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, έθεσε όμως ερωτήματα, προβλημάτισε και ευαισθητοποίησε. Είναι κι αυτό ένα σημαντικό καθήκον του κινηματογράφου, να φέρει στην επιφάνεια τον πραγματικό κόσμο, αντί να τον αφήσει να ξεχαστεί.
Η οργανωτική ομάδα στάθηκε επίσης στην ηθική και υλική βοήθεια όλων των υποστηρικτών και των χορηγών. Δίπλα σε αυτούς και οι χορηγοί επικοινωνίας που υποστήριξαν έμπρακτα τις εκδηλώσεις και, τέλος, τους καλλιτέχνες και εθελοντές, που με πολύ κόπο και ιδιαίτερο ζήλο συνέβαλαν στην πραγματοποίηση των «Παράλληλων Εκδηλώσεων». Φιλοσοφία και πολιτική, εξάλλου, των Κινηματογραφικών Αφιερωμάτων είναι η ενθάρρυνση της συμμετοχικότητας και της πρωτοποριακής δημιουργικότητας, ώστε να αναπτυχθούν σχέσεις και συνεργασίες μεταξύ των καλλιτεχνών-δημιουργών και των φορέων, προκειμένου όλοι μαζί να συμβάλουμε σε μια νέα μορφή κοινωνικών δεσμών στη πόλη.