υπό τον φόβο ότι δεν θα καταφέρουν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στις υποχρεώσεις που φέρει ο ερχομός ενός νέου μέλους στην οικογένεια.
Το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο αποτελεί ένα ακόμη «αγκάθι» για την χώρα καθώς πλέον ο ρυθμός γεννήσεων βρίσκεται στο 1,3, προκαλώντας ανησυχία για μια επικείμενη δημογραφική καταστροφή . «Ζευγάρια επιμένουν να κάνουν μόνο ένα παιδί. Γυναίκες με δάκρυα στα μάτια ακυρώνουν τα σχέδιά τους να συλλάβουν ένα παιδί και αυξάνονται οι γονείς με ένα παιδί που του ζητούν να καταστρέψει τα έμβρυά τους που φυλάσσονται στην κλινική του» αναφέρει η δημοσιογράφος των New York Times έπειτα από συζήτηση με τον διευθυντή της Embryogenesis, Μηνά Μαστρομηνά.
Στο άρθρο της με τίτλο «Μετά την οικονομική κρίση, η επόμενη μεγάλη πρόκληση της Νότιας Ευρώπης είναι η υπογεννητικότητα» η Liz Alderman περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα τη θλιβερή τάση που επικρατεί στον χώρο των γεννήσεων γεγονός που ενισχύουν οι τοποθετήσεις ειδικών επί του θέματος όπως του δρ. Μαστρομηνά «Μου λένε ότι δεν μπορούν να αντέξουν πάνω από ένα παιδί ή ακόμα και κανένα παιδί», προσθέτοντας ότι μετά από οχτώ χρόνια κρίσης εγκαταλείπουν τα όνειρά τους.
Η σκληρή πραγματικότητα όμως δεν σταματά εδώ. Η 43χρονη δημοσκόπος Μαρία Καρακλιούμη ακόμη ένα «θύμα» της κρίσης που μαστίζει την χώρα μιλά για την απόφασή της να μην κάνει παιδιά καθώς όπως η ίδια εξηγεί δεν θα μπορούσε να τους προσφέρει το σταθερό μέλλον που πρόσφεραν στην ίδια οι γονείς της. «Υπάρχει μεγάλη ανασφάλεια. Δεν ξέρω αν θα έχω την ίδια δουλειά σε δύο μήνες ή σε έναν χρόνο. Αν δεν βλέπεις φως στην άκρη του τούνελ, πώς μπορείς να προγραμματίσεις το μέλλον;»
Την «κάτω βόλτα» ωστόσο φαίνεται πως έχουν πάρει και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία οι οποίες με την σειρά τους παρουσιάζουν χαμηλά ποσοστά γεννήσεων. Στο άρθρο σημειώνεται ότι περίπου το ένα πέμπτο των γυναικών που γεννήθηκαν δεκαετία του '70 στην Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία πιθανότατα δεν θα γίνουν ποτέ μητέρες, ένα ποσοστό που δεν έχει καταγραφεί ξανά μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σύμφωνα με το Κέντρο Δημογραφίας Βίτγκεσταϊν στην Αυστρία, ενώ η Alderman επισημαίνει ότι εκατοντάδες χιλιάδες γόνιμοι νέοι άνθρωποι έχουν φύγει στη Γερμανία, τη Βρετανία και τον εύφορο βορρά με σκοπό την μόνιμη εγκατάσταση τους εκεί.
Προς ενίσχυση των όσων αναφέρθηκαν έως τώρα, η αμερικανική εφημερίδα παραθέτει τα ποσοστά που κινείται ο ρυθμός γεννήσεων στην Ελλάδα. Ειδικότερα, ο ρυθμός γεννήσεων παραμένει στα ποσοστά προ κρίσης (σ.σ 2008) δηλαδή το 1,3 την ώρα που η Eurostat υποστηρίζει ότι η Ευρώπη χρειάζεται έναν ρυθμό γεννήσεων της τάξης του 2,1 προκειμένου ο ευρωπαϊκός πληθυσμός να μείνει τουλάχιστον σταθερός.
Ακόμη ένας παράγοντας που αφήνει στο πλάι την επιθυμία πολλών γυναικών για την απόκτηση ενός παιδιού, αποτελεί ο φόβος μη τυχόν χάσουν την δουλεία τους λόγω κύησης αφού οι εργοδότες δεν θέλουν να μένουν έγκυες, χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνο της 42χρονης πωλήτριας Αναστασίας Οικονομοπούλου .
«Αλάτι στη πληγή» φαίνεται να θεωρούνται και οι φοροαπαλλαγές και τα επιδόματα για πολύτεκνες οικογένειες τα οποία έχουν συρρικνωθεί αισθητά και η Ελλάδα έχει φτάσει να διαθέτει τον χαμηλότερο προϋπολογισμό σε ολόκληρη την Ευρώπη απέναντι σε οικογένειες και παιδιά. Για παράδειγμα, σήμερα στη Γαλλία δίνονται 130 ευρώ το μήνα για κάθε παιδί μετά το δεύτερο ως οικογενειακό επίδομα, στην Ελλάδα χορηγούνται μόνο 40 ευρώ «Οι χώρες έχουν αναγνωρίσει το πρόβλημα και πήραν μέτρα. Στην Ισπανία διόρισαν "υπουργό του σεξ" τον Φεβρουάριο προκειμένου να αναπτύξει ένα εθνικό σχέδιο γονιμότητας ενώ στην Ιταλία αυξήθηκαν τα επιδόματα για παιδιά και ενισχύθηκαν οι νόμοι για πιο ευέλικτες γονικές άδειες. Η Ελλάδα, όμως, ως ο πιο αδύναμος κρίκος, δεν έχει τις ίδιες επιλογές. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει την αύξηση των γεννήσεων ως πρώτη προτεραιότητα. » γράφουν οι ΝΥΤ.
«Πρέπει να τοποθετήσουμε περισσότερα χρήματα για να δημιουργήσουμε υπηρεσίες για οικογένειες και παιδιά. Αλλά είναι δύσκολο να το κάνουμε εν μέσω κρίσης» δηλώνει στην εφημερίδα ο ΓΓ του υπουργείου Εργασίας Δημήτρης Καρέλλας, κρούοντας το κώδωνα του κινδύνου ότι σε αντίθετη περίπτωση η χώρα κινδυνεύει τα επόμενα 20 χρόνια να μετατραπεί σε «έθνος γερόντων».
Στην αντίπερα όχθη, κυριαρχούν φωνές που τάσσονται υπέρ της υπογεννητικότητας εν μέσω κρίσης όπως ο καθηγητής Δημογραφίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας Βύρων Κοτζαμάνηςεπιχειρηματολογώντας την θέση του αυτή λέγοντας: «Όσο η ανεργία στην Ελλάδα παραμένει σε υψηλά επίπεδα, μπορεί να είναι και καλή τύχη που δεν υπάρχει baby boom. Αν υπήρχε ίσως τώρα να είχαμε περισσότερα προβλήματα» .
