Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΤΗΣ VOLKSWAGEN. Όταν το 2007 ο Nassim Nicholas Taleb έγραφε το παγκοσμίου πια φήμης bestseller του ‘‘O Μαύρος Κύκνος’’, συνδέοντας τη ‘‘Χώρα του Απρόσμενου’’ με τη ‘‘Χώρα της οντολογικής Πραγματικότητας’’, πέρα από το υπέροχο νοητικό ταξίδι που μας πρόσφερε, μας κατηχούσε στην ιδέα ότι τελικά οι απρόβλεπτες και αρχικά ανεξήγητες εξελίξεις όχι απλά μπορεί να συμβαίνουν, αλλά να παράγουν κιόλας, ως ‘‘επισυμβαινόμενα’’ τους, είτε θετικές επιπτώσεις είτε αρνητικές παρενέργειες. Η ζωή και η Ιστορία, άλλωστε, είναι γεμάτη από τέτοιου είδους εξελίξεις.

Οι εσωκομματικές εκλογές είναι η πηγή και η πιο εμφατική επιβεβαίωση ταυτόχρονα της δημοκρατικής λειτουργίας ενός πολιτικού φορέα. 

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΜΕΡΙΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΧΡΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤ;  (Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΑΛΛΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ L. SCIALOM KAI B. BRIDONNEUAU)

Η παρουσία του εκάστοτε Έλληνα Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ είναι αναμφισβήτητα ένα ετήσιο εθνικό γεγονός υψηλής σπουδαιότητας, καθώς η συγκεκριμένη έκθεση συνήθως αποτελεί το forum εκφοράς και εξειδίκευσης των κυβερνητικών στοχεύσεων και προσδιορισμού του μίγματος και των κατευθύνσεων της ήδη ασκούμενης αλλά και της μακροπρόθεσμης οικονομικής πολιτικής.

Ο πολιτικός βίος μιας χώρας αναδεικνύει σχεδόν πάντα περιστάσεις κατά τις οποίες με νομοθετικές πρωτοβουλίες ρυθμίζονται ζητήματα πολιτικοκοινωνικής επικαιρότητας και δη πολλές φορές τέτοια που έχουν να κάνουν αφενός με την προστασία της ίδιας της εθνικής υπόστασης και αφετέρου με αυτό καθεαυτό το βάθος και την ποιότητα της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος.

Η Πιερία θρηνεί σήμερα την απώλεια ενός σπουδαίου «τέκνου» της, ενός σημαντικού ανθρώπου με ανεκτίμητη και πολυσχιδή δράση και προσφορά, του Κωνσταντίνου Γκουγκουρέλα.

Από τη στιγμή που ο Ρώσος Πρόεδρος, Vladimir Putin, ‘‘εργαλειοποίησε’’ την ενεργειακή ισχύ της χώρας του, την οποία αντιλαμβάνεται πια ως ‘‘όπλο’’ γεωπολιτικών μετασχηματισμών και φανερά πλέον ποντάρει πολλά στην (μέχρι και σήμερα δεδομένη) ενεργειακή εξάρτηση των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) από τον ρωσικό ορυκτό πλούτο, η αντίδραση των Ευρωπαίων προέκυψε ως ιστορικά αναγκαία και πολιτικά αναμενόμενη.

H ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της δημόσιας συζήτησης σε πολλές χώρες και μάλιστα φαίνεται ότι όσο κλιμακώνεται η ένταση των στρατιωτικών επιχειρήσεων των Ρώσων, τόσο ‘‘παράγεται’’ και διαχέεται παντοιοτρόπως όλο και μεγαλύτερη ‘‘φιλολογία’’ επί του ζητήματος και στη δική μας χώρα.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι τοις πάσι γνωστός. Κατά την προσωπική μου άποψη, ο πάλαι ποτέ Καθηγητής μου στο ΑΠΘ επί του Συνταγματικού Δικαίου ανήκειστη διακριτή και αριθμητικά συγκεκριμένη ομάδα των πολιτικών που ξεχωρίζουν για το γνωστικό επίπεδο, την ευφράδεια και την οξυδέρκεια τους. Γι’ αυτό και το πρόσφατο άρθρο του με τίτλο ‘‘Δηλώσεις που θα ήταν σκόπιμο να κάνει η Κυβέρνηση εξ’ ονόματος της Ελληνικής Δημοκρατίας στη διαδικασία κύρωσης της συμφωνίας Ελλάδας- Αιγύπτου και της Συμφωνίας Ελλάδας-Ιταλίας’’ με ‘‘παραξένεψε αρκετά’’. 

Με το που καλωσορίσαμε τον Σεπτέμβρη, στο άρθρο μου με τίτλο ‘‘Τι είδους γεωπολιτική διακύμανση συνιστούν τα πρόσφατα γεγονότα στο Αφγανιστάν’’  έγραφα κριτικά: ‘‘Ο διακηρυχθείς από τις ΗΠΑ ‘‘πόλεμος’’ της δυτικής δημοκρατίας κατά του δεσποτισμού και της πολιτειακής αυταρχικότητας είναι πια φανερό ότι εστιάζει στην αντιμετώπιση της Κίνας, στο πεδίο δηλαδή όπου πρόκειται να εκδηλωθεί ένας σκληρός ανταγωνισμός που θα γράψει την Παγκόσμια Ιστορία τουλάχιστον του πρώτου μισού αυτού του αιώνα’’.