Μια έκθεση που έχει ως καμβά την οικονομία, παρουσιάζει, με αναλυτικό και ρεαλιστικό τρόπο, την σημερινή κατάσταση, και διατυπώνει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, έναν Οδικό Χάρτη , για τα επόμενα δέκα χρόνια, στη χώρα μας.
Ζώντας σε μια χώρα με οικονομικό , κοινωνικό και πολιτικό πλουραλισμό, γίνεται κατανοητό ότι ο αντίλογος αποτελεί χρήσιμο και αναγκαίο συστατικό στοιχείο ενός λειτουργικού δημοκρατικού διαλόγου! Πιστεύω ότι αυτή η σημαντική μελέτη μπορεί να αποτελέσει βάση, για μια πρωτόγνωρη δημόσια, κοινωνική, οικονομική και πολιτική συζήτηση. Μας δίνει την ευκαιρία ,να υπερβούμε ταμπού και αγκυλώσεις.
Για πολλές δεκαετίες, για παράδειγμα, η όποια δημόσια συζήτηση για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας στην οικονομία, προκαλούσε αλλεργία . Χωρίς δεύτερη ανάγνωση, εγείρονταν καχυποψίες και κατά κανόνα ενοχοποιούνταν ,ως προσπάθεια ταξικών αντιλαϊκών σχεδίων, εντατικοποίησης της εργασίας, υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων και υπερπλουτισμού του κεφαλαίου!
Μια τέτοια προσέγγιση, προσομοιάζει σε απλουστευτικά στερεότυπα του άσπρου μαύρου, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο άπλα , αφού η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα, είναι δύο οικονομικά μεγέθη πολυπαραμετρικά .
Πέρα από τη συμμετοχή των δυο συντελεστών της παραγωγής ,εργασίας και κεφαλαίου, στο τελικό αποτέλεσμα έχουν σημαντική συμβολή , η οργάνωση, οι καινοτομίες, η έρευνα, το μέγεθος, οι οικονομίες κλίμακας, η ρευστότητα, ο δανεισμός, ο ρόλος της δημόσιας διοίκησης κ.α.

Στην Έκθεση αναφέρεται ότι σχεδόν ένας στους τρεις απασχολούμενους (28,7%) στη χώρα μας είναι αυτοαπασχολούμενος.

Έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό ελεύθερων επαγγελματιών στην Ε.Ε. και ακολουθούν ενδεικτικά , η Ιταλία με 21,5% ,η Πορτογαλία με 16,5%, η Γαλλία με 11,8%.

Σε σχέση δε με τη παραγωγικότητα τα μεγέθη στην Ελλάδα είναι αντιστρόφως ανάλογα.

Έχουμε τον χαμηλότερο δείκτη παραγωγικότητας , στην Ευρώπη, ποσοστό μόλις 7,9%, ενώ, η Ιταλία, 29,1%, η Πορτογαλία, 15,4%, η Ρουμανία, 11,5% και η Μάλτα, 55%!!!

Μια οικονομία που επενδύει ,δημόσιους και κοινοτικούς πόρους σε μη παραγωγικούς και μη εμπορεύσιμους εξαγωγικούς τομείς και συνεχίζει ,μπορεί προσωρινά να εκτονώνει το κοινωνικό πρόβλημα όμως, μελλοντικά, το διογκώνει!

Αυτή η διαπίστωση, αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί, δεν επιτρέπει κινδυνολογίες, για δήθεν εχθρότητα προς τους επαγγελματίες .
Τα στοιχεία που αναφέραμε αναδεικνύουν ένα τεράστιο δομικό διαθρωτικό πρόβλημα στην οικονομία που μεσοπρόθεσμα δεν θα παράξει μόνο αρνητικούς οικονομικούς δείκτες αλλά και κοινωνικούς .
Το πρόβλημα αποκτά διάσταση εθνικής στρατηγικής σημασίας και προτεραιότητας.

Χρειάζεται να εκπονηθεί ένα σχέδιο μετάβασης με ορίζοντα δεκαετίας , σε ένα βιώσιμο παραγωγικό εξωστρεφές ανταγωνιστικό μοντέλο των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων .

Ένα σχέδιο κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης με εξωστρέφεια και προστιθέμενη αξία στο εμπορικό ισοζύγιο , με έμφαση στη χρηματοδότηση και πριμοδότηση, της καινοτομίας , των νέων τεχνολογιών ,της απασχόλησης νέων και γυναικών .
Η έκθεση τονίζει εμφαντικά, ότι το εμπορικό μας ισοζύγιο είναι αρνητικό, δηλαδή, εξάγουμε λιγότερα από ότι εισάγουμε, και το ποσοστό συμμετοχής των εξαγωγών μας στο ΑΕΠ είναι πολύ κάτω από το μέσο όρο της Ε.Ε.

Με τέτοιες επιδόσεις, δύσκολα βγαίνεις από την ύφεση και την μέγγενη της υπερχρέωσης.
Το πρόβλημα είναι πιο σοβαρό και δεν επιτρέπεται ο στρουθοκαμηλισμός.

Μπορεί τα τελευταία χρόνια να διαφαίνεται μια αχνή ανάκαμψη από την ύφεση, χάρις στον τουρισμό και τη ναυτιλία, αλλά αυτό, σε μεγάλο βαθμό, συνιστά και δομικό πρόβλημα που η πανδημία το κατέστησε απολύτως κατανοητό.

ΠΗΓΗ - Παρασκευάς Παρασκευόπουλος