Aiginio News - Εφημερίδα Πιερίας

Switch to desktop

Γ.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΤΕΤΡΑΔΗΣ: Βοσκοί, αμάξια, ΜΚΟ, και μυστικά κονδύλια.

Δεν υπάρχει πιο υποκριτική κουβέντα μεταξύ υπουργών και κομμάτων από αυτή με τα μυστικά κονδύλια. Τα οποία διατηρούν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις. 

Πίσω τους θα βρει κανείς τη δεύτερη κυβέρνηση Ανδρέα, τη διένεξη Μητσοτάκη- Σαμαρά το 1992, την πληρωμή του βοσκού στα Ίμια, την αγορά υπερπολυτελών αυτοκινήτων της κυβέρνησης ΓΑΠ, τη χρηματοδότηση ΜΚΟ, Κέντρων που είχαν κλείσει, δημοσιογράφων και σκοτεινών τύπων.

Οι αλληλοκαταγγελίες Καμμένου- Κοτζιά για το θέμα και οι δήθεν αγανακτισμένες αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης που έχουν κυβερνήσει τον τόπο είναι πέραν για πέρα θεατρικές και λασπωμένες.

Δεν υπάρχει κυβέρνηση στόν κόσμο που να μην χρησιμοποιεί μυστικά κονδύλια υπουργείων για να κάνει κρατική εθνική πολιτική (προσοχή: όχι κυβερνητική), να πληρώνει καθέναν μέσα και έξω από τη χώρα για να προωθεί τα συμφέροντά της και να προπαγανδίζει τις θέσεις της. Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι εξαίρεση. Καθένας που αμολάει τη μπαρούφα του για κατάργηση των μυστικών κονδυλίων είναι σαν να ζητάει να δημοσιεύονται οι σχεδιασμοί και οι αποφάσεις της ΕΥΠ.

Αν είναι κάτι που λείπει και ορθώς συζητιέται είναι ο έλεγχος των κονδυλίων από μια διακομματική επιτροπή, που θα αποτελείται από σοβαρούς ανθρώπους και οι οποίοι δεν θα κάνουν βούκινο τα στοιχεία ούτε θα τα χρησιμοποιούν για πολιτικούς και κομματικούς λόγους.

Το ερώτημα είναι, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στη Βουλή; Απάντηση: Ελάχιστοι. Κι αυτό είναι το πρόβλημα.

Γιατί από τους πιο πολλούς, που δεν έχουν συνείδηση του πατριωτικού συμφέροντος είναι συνήθως και εκείνοι που καλούνται μια μέρα να υπουργεύσουν και να διαχειριστούν μυστικά κονδύλια.

Μυστικά κονδύλια δεν έχουν μόνο τα υπουργεία Εξωτερικών, Εσωτερικών και Άμυνας. Έχουν σχεδόν όλα τα υπουργεία, το Μέγαρο Μαξίμου, η ΕΥΠ, η Γενική Γραμματεία Τύπου δια του υπουργείου Επικρατείας. Και η ιστορία τους είναι πολύ παλιά. Παρ όλα αυτά, μόλις μετά το τέλος του ’80 άρχισε να γίνεται συζήτηση για το θέμα έντονα. Δεδομένου ότι από τότε άρχισε να γίνεται συνείδηση στην πλειονότητα του λαού η απαίτηση για διαφάνεια στα οικονομικά του κράτους. Και η αντίστοιχη εκμετάλλευσή του από τα κόμματα για αλληλοκατηγορίες.

Η πρώτη πολύκροτη υπόθεση ήρθε στο φως με τη μορφή σκανδάλου μετά την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Από τον Κάρολο Παπούλια ως υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ μετά τις εκλογές της 10ης Οκτωβρίου 1993. Ο κ. Παπούλιας ανέθεσε τη διενέργεια ΕΔΕ σε σύμβουλό του, πρώην δικαστικό, η οποία δεν κατέληξε σε συγκεκριμένο καταλογισμό ευθυνών. Πάντως, αυτή η πρώτη έρευνα εντόπισε την αύξηση των ετήσιων απόρρητων δαπανών για το υπουργείο Εξωτερικών (τα ποσά σε δις):

«Το έτος 1989, με αρχική πίστωση 2.200.000.000 δρχ. δαπανήθηκε ποσό 3.278.376.500.

Το έτος 1990, με αρχική πίστωση 2.000.000.000 δρχ. δαπανήθηκε ποσό 2.047.761.404.

Το έτος 1991, με αρχική πίστωση 2.500.000.000, δαπανήθηκε ποσό 5.047.837.085.

Το έτος 1992, με αρχική πίστωση 4.100.000.000, δαπανήθηκε ποσό 7.459.447.649.

Το έτος 1993, με αρχική πίστωση 4.340.000.000, μέχρι τις 10.10.1993 [δηλ. την ημέρα των εκλογών] δαπανήθηκε ποσό 6.231.881.799».

Ο αναγνώστης μπορεί να διαπιστώσει ότι όσα ξοδεύονταν ήταν παραπάνω από αυτά που προϋπολογίζονταν από τις κυβερνήσεις Ανδρέα, Οικουμενικής, Συγκυβέρνησης Μητσοτάκη- Αριστεράς, Μητσοτάκη. Ο ίδιος ο πρώην πλέον πρωθυπουργός Κ Μητσοτάκης κατήγγειλε τον πρώην υπουργό του των Εξωτερικών Α Σαμαρά για διασπάθιση των μυστικών κονδυλίων του υπουργείου του για την προβολή του. Η έρευνα που έγινε,

 

Copyright © 2009 Aiginio News | All rights reserved

Top Desktop version