Η με αρ. πρωτ.13373 απόφαση Νομάρχη το έτος 1967 μεταβιβάζει μεταξύ άλλων αδιάθετων οικοπέδων ,όπως η ίδια αναφέρει, στο Δήμο Αιγινίου το υπ’ αριθ. 107 οικόπεδο (πλατεία) γιατί άραγε εντός παρενθέσεως;;; συνολικής έκτασης 4.150 τ.μ.
Όλες οι αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου (88/1969,112/1970) καθώς και το συμβόλαιο δωρεάς 17520/20-10-1973 μνημονεύουν το ακίνητο συνολικά ως οικόπεδο με ημιτελές κτίσμα και παραχωρούν τμήμα 1000 τ.μ. με το εντός αυτού ευρισκόμενο κτίσμα των 150 τ.μ. προς το ΣΕΠ , επιπρόσθετα μνημονεύεται στο συμβόλαιο ως λόγος ανέκκλητης παραχώρησης «διά δωρεάς εν ζωή, ισχυράς και αμετακλήτου και εκ λόγων ευπρεπείας».
Αν συμφωνούμε κατά την κοινή λογική ότι το κτίσμα είναι κτίσμα και η πλατεία είναι πλατεία ,τότε θα συμφωνήσουμε ότι το αυθαίρετο κτήριο του «Πολυκέντρου» (150 τ.μ. και 30 τ.μ. η μεταγενέστερη προσθήκη) δεν είναι πλατεία αλλά κτίσμα, ενώ πλατεία, χώρος κοινής χρήσης δηλαδή, ίσως μπορούν να παραμένουν τα υπόλοιπα 820 τ.μ. εκ των 1.000 τ.μ. που παραχωρήθηκαν στο ΣΕΠ, όπως και τα υπόλοιπα 3.150 τ.μ. του όλου ακινήτου. Επίσης μπορεί να κατανοήσουμε τι εννοεί ο νομοθέτης όταν στο αρ. 971 ΑΚ λέει: « Τα πράγματα εκτός συναλλαγής (πλατείες, δρόμοι κ.λ.π) αποβάλλουν την ιδιότητά τους αυτή από τότε που έπαψε ο προορισμός τους για την κοινή χρήση, ή για δημόσιο, δημοτικό, κοινοτικό ή θρησκευτικό σκοπό»
Τα λάθη στη ζωή και στις δικαιοπραξίες πληρώνονται, (πρέπει να προσέχουμε πού μπαίνει η υπογραφή μας λέει ο λαός μας), στα 1969-70, προφανώς έγινε λάθος στις αποφάσεις του συμβουλίου και στην υπογραφή του συμβολαίου ,παρ’ όλα αυτά ήταν όλες συνειδητές επιλογές. Τί να κάνει δηλαδή ο νομοθέτης όταν κάποιος επιλέγει να παραπλανηθεί; Απλά προβλέπει όρους μη μεταγενέστερης αμφισβήτησης γενόμενων δικαιοπραξιών (αρ. 512 Α.Κ) «δωρεαί πού έγιναν από ιδιαίτερο ηθικό καθήκον ή από λόγους ευπρέπειας δεν μπορούν να ανακληθούν»
Όλες οι δικαστικές αποφάσεις: η 75/2000 του Πρωτοδικείου Κατερίνης, η 2677/2001 του Εφετείου Θεσσαλονίκης, η 418/2005 μονομελούς Πρωτοδικείου Κατερίνης και η 131/2007 Εφετείου Θεσσαλονίκης έχουν εξετάσει και μνημονεύουν στην επιχειρηματολογία του τότε Δήμου Αιγινίου, δηλαδή αναφέρουν την ιδιότητα της πλατείας και την προσπάθεια ακύρωσης του δωρητηρίου συμβολαίου ,πλην όμως δικαιώνουν το ΣΕΠ.
Η παρούσα δημοτική αρχή , με πρώτο το δήμαρχο Βαγγέλη Λαγδάρη, δεν κάνει δουλειές του ποδαριού. Γι αυτό εξέτασε εξονυχιστικά όλο το υλικό, εντόπισε τις σκόπιμα «χαμένες» νεότερες δικαστικές αποφάσεις και αναζήτησε έγκυρες νομικές συμβουλές των κυρίων Μπρουσκέλη, Λαζαρίδη και Σιώκα.
Για να μην αμφισβητείται πλέον η πατρότητα των τριών νομικών εισηγήσεων, τις παραθέτω αυτούσιες και υπογραμμένες όπως επίσης και την απόφαση 418/2005 του μονομελούς Πρωτοδικείου Κατερίνης. Παρακαλώ τον κ. Νταγλιούδη να τη μελετήσει , ιδίως τις σελίδες 4 και 5 όπου γίνεται μνεία επακριβώς όσων ανέφερα.
Δυστυχώς η κυριότητα του ΣΕΠ επί του ακινήτου δεν αμφισβητείται και θα πρέπει να βρεθεί πλέον άλλη ,σύμφωνη με την πρόσφατη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, οριστική λύση. Εκτός και αν επιθυμούμε να παραπέμψουμε το ζήτημα στις καλένδες , όπως συνήθως στη χώρα μας γίνεται.
Εννοείται πως ,αν κάποιος μας προσκομίσει διαφορετική εισήγηση άλλου νομικού , θα την εξετάσουμε με τη δέουσα προσοχή.
Η αντίδρασή σου, κ. Νταγλιούδη ,για τους χαρακτηρισμούς μου ,μου θυμίζει τη λαϊκή ρήση «εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι». Ήταν προτιμότερο να σκεφτώ ότι η άποψή σου πως υιοθέτησα την εισήγηση του νομικού συμβούλου του ΣΕΠ υπήρξε συνειδητή ή ότι μάλλον ήσουν σε σύγχυση;
Αιγίνιο, 29-03-2016
ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου
δήμου Πύδνας –Κολινδρού
Ανδρικόπουλος Αυγουστίνος
Ακολουθούν τα κείμενα των γνωμοδοτήσεων και της απόφασης 418/2005:
