Το τελευταίο δεκαήμερο συνέβησαν δύο ξεχωριστά γεγονότα μείζονος γεωπολιτικής σημασίας. Πρώτα, υπογράφηκε η ανανέωση και, τρόπον τινά, εμβάθυνση της αμυντικής συνεργασίας μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας (Protocol on mutual defence cooperation agreement) ενώ, ελάχιστο χρόνο μετά, κατόπιν της ανακοίνωσης του Αμερικανού Προέδρου, Donald Trump, περί απόσυρσης των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία, επιχειρήθηκε η εισβολή του τουρκικού στρατού στη χώρα αυτή.
Σε απευθείας μετάδοση αποσφράγισαν οι Ρώσοι το «μαύρο κουτί» του μαχητικού αεροσκάφους Σουκχόι που κατέρριψαν οι Τούρκοι στα σύνορα με τη Συρία.
Αναταράξεις στις σχέσεις Ρωσίας-Βουλγαρίας προκαλούν δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία ο συριακός κυβερνητικός στρατός ανακάλυψε σε αποθήκες
Υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών σε Φούρνους, Μακρονήσι, Ανθρωποφάγους και Αγαθονήσι. Απτόητη παραμένει, όπως ήταν αναμενόμενο, η Τουρκία – μετά το περιστατικό με την κατάρριψη του ρωσικού Su-24 από καταδιωκτικά της
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΤΗΣ VOLKSWAGEN. Όταν το 2007 ο Nassim Nicholas Taleb έγραφε το παγκοσμίου πια φήμης bestseller του ‘‘O Μαύρος Κύκνος’’, συνδέοντας τη ‘‘Χώρα του Απρόσμενου’’ με τη ‘‘Χώρα της οντολογικής Πραγματικότητας’’, πέρα από το υπέροχο νοητικό ταξίδι που μας πρόσφερε, μας κατηχούσε στην ιδέα ότι τελικά οι απρόβλεπτες και αρχικά ανεξήγητες εξελίξεις όχι απλά μπορεί να συμβαίνουν, αλλά να παράγουν κιόλας, ως ‘‘επισυμβαινόμενα’’ τους, είτε θετικές επιπτώσεις είτε αρνητικές παρενέργειες. Η ζωή και η Ιστορία, άλλωστε, είναι γεμάτη από τέτοιου είδους εξελίξεις.
H ένταση των ημερών είναι αναμφισβήτητα μεγάλη. Ο Τούρκος ηγέτης, Erdogan, άνοιξε τα σύνορα της χώρας του και ‘‘προσκάλεσε’’ μυριάδες ‘‘πρόσφυγες’’ να εφορμήσουν προς την Ελλάδα και προς την Ευρώπη γενικότερα.
Φαίνεται όμως ότι η Ρωσία δεν κάνει τίποτα μόνη της αλλά αντίθετα γίνονται όλα σε συνεννόηση με τη Δύση και συγκεκριμένα με τις ΗΠΑ.