Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΤΗΣ VOLKSWAGEN. Όταν το 2007 ο Nassim Nicholas Taleb έγραφε το παγκοσμίου πια φήμης bestseller του ‘‘O Μαύρος Κύκνος’’, συνδέοντας τη ‘‘Χώρα του Απρόσμενου’’ με τη ‘‘Χώρα της οντολογικής Πραγματικότητας’’, πέρα από το υπέροχο νοητικό ταξίδι που μας πρόσφερε, μας κατηχούσε στην ιδέα ότι τελικά οι απρόβλεπτες και αρχικά ανεξήγητες εξελίξεις όχι απλά μπορεί να συμβαίνουν, αλλά να παράγουν κιόλας, ως ‘‘επισυμβαινόμενα’’ τους, είτε θετικές επιπτώσεις είτε αρνητικές παρενέργειες. Η ζωή και η Ιστορία, άλλωστε, είναι γεμάτη από τέτοιου είδους εξελίξεις.

Λίγες μόνο μέρες μετά από την ανεπιτυχή για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατάληξη της υποβληθείσας πρότασης μομφής κατά της Κυβέρνησης, η οποία κατάληξη, vice versa, αναγιγνώσκεται και ως παροχή εμπιστοσύνης και κοινοβουλευτικής στήριξης στην Κυβέρνηση και ενώ οι επερχόμενες εκλογές όλο και πλησιάζουν, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, προέβη σε κάτι που δεν έχει προηγούμενο στα χρονικά του μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτικού βίου.

Οι αρχαίοι Λατίνοι έλεγαν ότι ‘‘η Φύση απεχθάνεται το κενό’’ και μάλλον δεν το έλεγαν τυχαία, καθώς το συγκεκριμένο ρητό ετύγχανε και τυγχάνει βιωματικής επαλήθευσης. Ακριβώς, λοιπόν, μια τέτοια περίσταση μοιάζουν να επιβεβαιώνουν οι εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο σχετικά με την αμερικανική απόσυρση και σταδιακή απουσία από το οικουμενικό οικονομικό και γεωπολιτικό γίγνεσθαι.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι τοις πάσι γνωστός. Κατά την προσωπική μου άποψη, ο πάλαι ποτέ Καθηγητής μου στο ΑΠΘ επί του Συνταγματικού Δικαίου ανήκειστη διακριτή και αριθμητικά συγκεκριμένη ομάδα των πολιτικών που ξεχωρίζουν για το γνωστικό επίπεδο, την ευφράδεια και την οξυδέρκεια τους. Γι’ αυτό και το πρόσφατο άρθρο του με τίτλο ‘‘Δηλώσεις που θα ήταν σκόπιμο να κάνει η Κυβέρνηση εξ’ ονόματος της Ελληνικής Δημοκρατίας στη διαδικασία κύρωσης της συμφωνίας Ελλάδας- Αιγύπτου και της Συμφωνίας Ελλάδας-Ιταλίας’’ με ‘‘παραξένεψε αρκετά’’. 

Η Πιερία θρηνεί σήμερα την απώλεια ενός σπουδαίου «τέκνου» της, ενός σημαντικού ανθρώπου με ανεκτίμητη και πολυσχιδή δράση και προσφορά, του Κωνσταντίνου Γκουγκουρέλα.

Τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών της 26ης Σεπτεμβρίου στη Γερμανία είναι ήδη γνωστά και οι διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβερνητικού συνασπισμού είναι ήδη εν εξελίξει. 

Το θέμα της καταφάσεως ή της αρνήσεως, αντιστρόφως, της ύπαρξης νομιμότητας σε δεδομένη τηλεφωνική παρακολούθηση από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) του νυν Προέδρου του ΚΙΝΑΛ και τότε Ευρωβουλευτή Ν. Ανδρουλάκη είναι ένα μερικότερο μεν και πρωταρχικό θέμα της ευρύτερης ανατάραξης που προεκλήθη στα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας. 

Οι γαλλικές εκλογές, σε κάθε χρονική συγκυρία ή ιστορική περίοδο, βρίσκονται πάντοτε στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος δεδομένου ότι η Γαλλία είναι θεμελιακός πυλώνας του ευρωπαϊκού ολοκληρώματος και καθοριστικός παράγοντας των διεθνοπολιτικών εξελίξεων τουλάχιστον στην Ήπειρό μας. 

Ο πολιτικός βίος μιας χώρας αναδεικνύει σχεδόν πάντα περιστάσεις κατά τις οποίες με νομοθετικές πρωτοβουλίες ρυθμίζονται ζητήματα πολιτικοκοινωνικής επικαιρότητας και δη πολλές φορές τέτοια που έχουν να κάνουν αφενός με την προστασία της ίδιας της εθνικής υπόστασης και αφετέρου με αυτό καθεαυτό το βάθος και την ποιότητα της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος.

H ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει μονοπωλήσει το ενδιαφέρον της δημόσιας συζήτησης σε πολλές χώρες και μάλιστα φαίνεται ότι όσο κλιμακώνεται η ένταση των στρατιωτικών επιχειρήσεων των Ρώσων, τόσο ‘‘παράγεται’’ και διαχέεται παντοιοτρόπως όλο και μεγαλύτερη ‘‘φιλολογία’’ επί του ζητήματος και στη δική μας χώρα.