Κατά καιρούς ορισμένες επιστημονικές έρευνες έχουν υποστηρίξει ότι αυτή η αλλαγή της ώρας μπορεί να κρύβει κινδύνους για μερικούς ανθρώπους.

Μεταξύ άλλωη,  μπορεί να αυξήσει τα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά, να προκαλέσει περισσότερα τροχαία στους δρόμους, ακόμη και να μειώσει την παραγωγικότητα των εργαζομένων.

Μια πρωτότυπη ψυχολογική μελέτη το Δεκέμβριο του 2016, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς, έδειξε ότι, την επόμενη εργάσιμη μέρα μετά την αλλαγή της θερινής ώρας, οι δικαστές στις ΗΠΑ επιβάλλουν ποινές που έχουν κατά μέσο όρο 5% μεγαλύτερη διάρκεια, σε σχέση με τις ποινές που επέβαλαν την προηγούμενη εβδομάδα ή εκείνες που θα επιβάλουν στο μέλλον, όταν πια ο οργανισμός τους θα έχει συνηθίσει την αλλαγή.

Η αλλαγή της ώρας φαίνεται πως επηρεάζει το ανθρώπινο βιολογικό ρολόι, με συνέπεια να προκαλείται μια μικρή σύγχυση στον οργανισμό. Οι περισσότεροι ανθρώποι δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, αλλά για ορισμένους η αλλαγή της ώρας μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για καρδιαγγειακό επεισόδιο (έμφραγμα ή εγκεφαλικό), ιδίως στους ηλικιωμένους και στους καρκινοπαθείς.

Μια αμερικανική έρευνα του 2014 σε αμερικανικά νοσοκομεία έδειξε μια αύξηση κατά 25% στα εμφράγματα τη Δευτέρα, αμέσως μετά την αλλαγή της θερινής ώρας, σε ανθρώπους ευάλωτους στον καρδιαγγειακό κίνδυνο. Από την άλλη, ακόμη και μια ελαφριά στέρηση ή διαταραχή του ύπνου, ιδίως σε άτομα που πάσχουν από αϋπνία, που προκαλεί η αλλαγή της ώρας, μπορεί να αυξήσει έως 17% τον κίνδυνο ένας οδηγός να εμπλακεί σε τροχαίο.

Το βιολογικό ρολόι του ανθρώπου -όπως και των ζώων- χρησιμοποιεί το φως της μέρας για να συγχρονίζεται με το περιβάλλον, καθώς αλλάζουν οι εποχές. Όμως η «θεσμική» αλλαγή της ώρας διαταράσσει αυτό τον συγχρονισμό, καθώς συμβαίνει απότομα. Εκτιμάται ότι ο οργανισμός χρειάζεται περίπου μια μέρα προκειμένου να προσαρμοστεί σε μια αλλαγή του ρολογιού κατά μία ώρα. Στις περιπτώσεις των μακρινών αεροπορικών ταξιδιών, όπου το «τζετ λαγκ» είναι ακόμη χειρότερο, το σώμα χρειάζεται ακόμη περισσότερο χρόνο για να προσαρμοστεί στη νέα ζώνη ώρας.

Ένα βασικό σκεπτικό για τη θερινή ώρα (από την εποχή που την πρότεινε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος το 1784) είναι ότι, χάρη στην καθυστερημένη δύση του ήλιου, οι άνθρωποι θα περνάνε λιγότερες ώρες στα σπίτια τους με φως, άρα θα γίνεται εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας και καυσίμων. Αλλά και γι' αυτό έχουν εκφρασθεί αμφιβολίες κατά πόσο όντως συμβαίνει.

Τέλος, δεν μπορεί να μην αναφέρει κανείς πόσο άσχημη είναι η αίσθηση ότι θα έχεις χάσει μια ώρα από τη ζωή σου...