Σε φόντο κίτρινο, το προφίλ της Κριστίν Λαγκάρντ στο πρωτοσέλιδο του «Charlie Hebdo», δεν ξεγελάει κανέναν: Γκρίζο μαλλί, επιβλητική μύτη και θεληματικά μπράτσα, κρατούν σταθερά την κεφαλή κάποιου δυστυχή μέσα σε δοχείο νερού, ή γιατί όχι, κάποιου άλλου δηλητηριώδους υγρού.
«Σώστε την Ευρώπη» λέει με κόκκινα γράμματα ο τίτλος. «Πνίξτε τους Έλληνες» εξηγεί η επιγραφή κάτω από την ένρινη προεξοχή της κυρίας.
Σε εσωτερική της σελίδα η σατυρική «Charlie H.» αναπτύσσει με τον δικό της ειρωνικό τρόπο, τις απόψεις της για τον «απογοητευτικό» ελληνικό λαό που «κωφεύει και δεν υπακούει στις καλές συμβουλές του ΔΝΤ».
Κατά την Λαγκάρντ, εξηγεί το δημοσίευμα, «η ελληνική δημοκρατία που γεννήθηκε πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, δεν έχει παρ’ όλα αυτά, ακόμη αρκετά ενηλικιωθεί (…)
Οι Έλληνες δεν θέλουν να μεγαλώσουν, απόδειξη ότι στην Πελοπόννησο – σκεφθείτε! – παίρνουν σύνταξη 600 ευρώ, που είναι μάλλον χαρτζιλίκι για μικρά παιδιά, γι αυτό και η Λαγκάρντ τους τα ψέλνει… Εκτός και εάν έχει άλλη μυστική αποστολή..»
Σύμφωνα με το δημοσίευμα , «μιλώντας για ανωριμότητα των λαών, η Κριστίν Λαγκάρντ συνοψίζει τη σκέψη των χρηματοπιστωτικών κύκλων για τα πλήθη : Οι Έλληνες δεν έφθασαν ακόμα στην σώφρονα ηλικία, και το γεγονός ότι απορρίπτουν τις υποδείξεις του ΔΝΤ, είναι η απόδειξη του παραλογισμού τους» λέει η λογική Λαγκάρντ και Σια.
«Παρ’ όλα αυτά, ο ελληνικός θυμός μαρτυρεί μιαν απαράμιλλη λογική» λέει ο «Charlie Hebdo» : «Έχουμε έναν λαό στο χείλος του γκρεμού που αρνείται να κάνει το βήμα προς τα εμπρός, και έναν θεσμό που του ζητάει να προχωρήσει. Ποιος από τους δύο είναι πιο λογικός; Και από πότε η εξαθλίωση των πτωχών αποτελεί μια σωστή πολιτική» αναρωτιέται.
Για το περιβάλλον της κ. Λαγκάρντ, «δεν είναι η δύναμη του λαού που δημιουργεί πρόβλημα, αλλά ο ίδιος ο λαός» υπογραμμίζει το δημοσίευμα.
«Είκοσι πέντε αιώνες μετά τον Περικλή, η δημοκρατία παραμένει σκάνδαλο, όπως το πλήθος που ζητάει να εκφράσει τις απόψεις του, να εισακουσθούν οι αντιρρήσεις του και να αποτελέσει τη βάση για την αναδιανομή του υπαρκτού. Στα θεμέλια της δημοκρατίας ευρίσκεται η ισότητα, μια ιδέα που ενοχλεί βαθιά αυτούς που πιστεύουν ότι εκ φύσεως έχουν δικαίωμα να διευθύνουν».
«Λέγεται ότι απαιτείται μια ολόκληρη ζωή για να μάθει κάνεις να ζωγραφίζει σαν παιδί. Είναι καιρός για το ΔΝΤ να ασχοληθεί με τη ζωγραφική και να αφήσει τα παιδιά να λύσουν την ελληνική κρίση» καταλήγει το δημοσίευμα.
