Τα τελευταία χρόνια της κοινωνικής, ηθικής, πολιτιστικής, πολιτικής και οικονομικής κρίσης με εξοντώνει ψυχικά η κακία, η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός, η βλακεία και η οπισθοδρόμηση, η αδιαφορία και τόσα άλλα τρομακτικά «συμπτώματα» των ανθρώπων.

Κι αντί όλοι μαζί στα πολύ δύσκολα που βιώνουμε να δείξουμε αγάπη, κατανόηση, αλληλεγγύη, στοργή, συναισθηματική ευφυία, γινόμαστε «λύκοι» να κατασπαράξουμε. Αυτός ο σύγχρονος εμφύλιος πόλεμος και δεν βάζω αυτές τις φριχτές λέξεις σε εισαγωγικά γιατί κυριολεκτώ – αυτός ο εμφύλιος πόλεμος – στην ελληνική κοινωνία του 2015 ίσως να είναι και χειρότερος από τον μετακατοχικό εμφύλιο. Συνεπώς, όσοι βλέπουμε το κακό και δεν κάνουμε κάτι για να το αποτρέψουμε, να το απομονώσουμε, να το απομακρύνουμε, να το συρρικνώσουμε είμαστε χειρότεροι από αυτούς που το προκαλούν. Αυτή είναι η τεράστια ευθύνη μας. Και παρά το ότι είμαστε κι εμείς μέσα σε αυτή την κοινωνία που σάπισε«τυφλωμένη» από τη δανεική ευμάρεια και την ψευδαίσθηση του νεοπλουτισμού, πρέπει να αντισταθούμε. 

Οι γονείς, οι δάσκαλοι και οι προπονητές για να οδηγήσουν σε ασφαλείς δρόμους τα παιδιά -ο καθένας από τον τομέα ευθύνης του. Οι έντιμοι και πατριώτες πολιτικοί τη χώρα. Οι αδιάφθοροι δημοσιογράφοι να προστατεύουν την αληθινή Ενημέρωση. Οι ακαδημαικοί, οι άνθρωποι του Πολιτισμού και των Τεχνών, οι συγγραφείς, οι ποιητές, οι δικαστικοί, οι επιστήμονες, οι φωτισμένοι ιερείς να ανοίξουν τους προβολείς στο «όχημα» της πνευματικής καθοδήγησης.

Αυτή είναι η ευχή μου. Να ξαναδώ κάποτε πριν κλείσω τα μάτια μου – γιατί έχω μπει εδώ και δύο χρόνια σε δεύτερο μισό αιώνα, οπότε τα περιθώρια στενεύουν – την Ελλάδα να αρχίσει να περπατάει όρθια και όχι να είναι γονατιστή. Υποκλίνομαι στους Αγίους της καθημερινότητας. Τους άγνωστους ήρωες που μάχονται στα ίσα το κακό. Χωρίς να δειλιάζουν. Αν και φοβούνται, δεν σταματούν να πληγώνουν τις ψυχές τους «σκάβοντας» εκεί που ο βόρβορος είναι τόσο αποκρουστικός.

Πρέπει, όμως, όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι να έχουν τον ίδιο στόχο. Για να μην είναι κάποτε αργά, πρέπει τώρα η κοινωνία να «δραπετεύσει» από την πλάνη του παρασιτισμού, της πνευματικής αρτηριοσκλήρωσης και του ανόητου ρίσκου της «τσάμπα μαγκιάς». 

Ο πρωθυπουργός τη Δευτέρα πρέπει να φανεί -αυτό που λέγαν οι παππούδες μας – αρσενικό. Με γενναιότητα να δεχθεί «το φιλί της ζωής» για τη χώρα. Και τον Σεπτέμβριο κάνει εκλογές και απαλλάσσεται από διάφορους ημίτρελους που προτιμούν τον Γολγοθά της μοναχικής πορείας εκτός Ευρώπης. Γιατί η ιστορία έχει αποδείξει ότι οι δαίμονες που δεν γνωρίζουμε είναι χειρότεροι απ΄ αυτούς που γνωρίζουμε.

Αργύρης Κωστάκης

Axmi.g