Στην επέτειο της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού τιμούμε τη μνήμη των προγόνων μας, αλλά απευθύνουμε προσκλητήριο αγώνα απέναντι σε κάθε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, της βαρβαρότητας και της κτηνωδίας.
Αποτίουμε φόρο τιμής στους 353.000 και πλέον Ελληνοποντίους που εξοντώθηκαν από το Κεμαλικό καθεστώς.
Εκατόν δυο χρόνια μετά, η μνήμη παραμένει ζωντανή, όπως και ο αγώνας για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων.
Μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, οι Πόντιοι συνέχισαν να ζουν στα βόρεια της Μικράς Ασίας, τον Πόντο. Αν και αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό, το φρόνημα και η ελληνική τους συνείδηση παρέμειναν αναλλοίωτα στο πέρασμα των αιώνων, ακόμη και μετά την Άλωση της Τραπεζούνας το 1461 από τους Οθωμανούς.
Ως εκλεκτό τμήμα του ελληνισμού, κυριάρχησαν οικονομικά και πνευματικά στην περιοχή, αν και αριθμητικά ήταν μειονότητα. Ως επακόλουθο επήλθε μία δημογραφική "έκρηξη", εφόσον ο αριθμός τους υπολογίζεται ότι από 265.000 μετά τα μέσα του 17ου αιώνα, ξεπέρασε τις 700.000 στις αρχές του 20ου. Διέθεταν σχολεία, μεταξύ των οποίων το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας, εφημερίδες, περιοδικά, θέατρα και λέσχες
Κι όμως, χρειάστηκαν λίγα μόνο χρόνια ώστε να γίνει εφικτό αυτό που οι Οθωμανοί δεν είχαν κατορθώσει επί αιώνες. Να σβήσουν το ελληνικό στοιχείο. Με πρωτοφανή βαρβαρότητα και ακόμη πιο στυγνή μεθοδικότητα και σχεδιασμό, οι Νεότουρκοι επιχείρησαν να αφανίσουν τον ποντιακό ελληνισμό από την περιοχή.
Το κλίμα τρομοκρατίας, τα εργατικά τάγματα, οι εξορίες, οι πυρπολήσεις χωριών, οι δολοφονίες, οι βιασμοί κατά του ελληνικού στοιχείου του Πόντου, οδήγησαν γρήγορα στα περιβόητα «έκτακτα δικαστήρια ανεξαρτησίας» που αφάνισαν στις κρεμάλες της Αμάσειας, όλη την ηγεσία του ποντιακού ελληνισμού, σημαίνοντας την αρχή του τέλους για την εκρίζωση χιλιάδων γηγενών Ελλήνων από τις πατρογονικές τους εστίες.
Μπορεί αριθμητικά οι Νεότουρκοι να κατάφεραν την εξόντωση του ελληνικού στοιχείου , απέτυχαν παταγωδώς ωστόσο να "σβήσουν" την ποντιακή ψυχή και την ιστορική μνήμη για τη Γενοκτονία των Ποντίων, που σήμερα 19 Μαΐου παραμένει πιο ζωντανή και επίκαιρη από ποτέ.
Είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι λαοί την Ιστορία τους και η Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορικής διαδρομής των Ελλήνων. Οι Έλληνες του Πόντου, κατάφεραν, για αιώνες, να κρατήσουν ζωντανό τον πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα και να μεγαλουργήσουν, όπου και αν έζησαν, στον Πόντο και τη Μικρά Ασία.
Ας μην λησμονούμε πως εκείνη την φοβερή ημέρα ο Ελληνισμός του Πόντου με πόνο βαθύ άφηνε πίσω του την ιστορία αιώνων.
Άφηνε πίσω του ότι αγάπησε, κυνηγημένος να σωθεί, διότι δεν θέλησε να προδώσει την πίστη του, τον Ελληνισμό του.
Η Γενοκτονία των Ποντίων φέρνει στις μνήμες όλων μας ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Η σωστή ανάγνωση της ιστορίας και η απόδοση τιμής και αναγνώρισης στα θύματα των γενοκτονιών αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσουμε μπροστά στην προσπάθειά μας να διεθνοποιήσουμε το ζήτημα αυτό.
Για τη ΔΕΕΠ Πιερίας
Ο ΠΡΌΕΔΡΟΣ Ο Γραμματέας
Χαράλαμπος Μπρουσκέλη Νικόλαος Ντούλας
