Η Κατερίνα Νοτοπούλου διευθύνει το Γραφείο Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Στην πέμπτη μέρα χωρίς ύδρευση, συγκάλεσε σύσκεψη υπηρεσιακών παραγόντων. Αν η πόλη είχε νερό, η κυρία Νοτοπούλου θα έκανε μία ωραία τρύπα. Τώρα το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παραιτηθεί. Διότι, του κερατά, κάποιος πρέπει να παραιτηθεί.
Η υπόθεση ανήκει στο χώρο της φαντασίας. Δεν περιμένει κανείς από την Κατερίνα Νοτοπούλου να παραιτηθεί και να απαλλάξει τον προϋπολογισμό από τις 2.500 ευρώ των μηνιαίων αποδοχών της. Δεν θα της το επέτρεπε και ο προϊστάμενός της. Αλλωστε αν παραιτείτο θα ήταν σαν να σηκώνει από τα μαλλιά και να μας επιδεικνύει το γελοίον του διορισμού της. Μια κυρία με ανεπαρκές βιογραφικό και ανύπαρκτη εμπειρία, διευθύνει φορέα διανομής κουτόχορτου, ένα Γραφείο που αποτελεί θεσμική και υπηρεσιακή ντροπή. Και αν μη τι άλλο, επί Πρώτης Φοράς οι παραιτήσεις δεν συνηθίζονται.
Δεν παραιτήθηκε ο Κουρουμπλής όταν ο Σαρωνικός μαύρισε από το μαζούτ. Λίγους μήνες μετά, μόνο που δεν έκανε εγκαίνια για να μας πείσει ότι η θάλασσα είναι πιο καθαρή από πριν. Αν είναι έτσι, να φουντάρουμε κανένα τόνο μαζούτ κάθε χρόνο, να καθαρίζει ο βυθός.
Δεν παραιτήθηκε κανένας όταν πνίγηκαν τόσοι άνθρωποι από τις πλημμύρες στη Μάνδρα. Ούτε η Περιφερειάρχης, ούτε οι συναρμόδιοι υπουργοί.
Κανένας δεν είχε την ευθιξία παραίτησης όταν οι πυρκαγιές κατέκαψαν τεράστιες εκτάσεις. Η μοναδική μέριμνα ήταν να φωτογραφηθεί ο Πρωθυπουργός στο σωστό σημείο και η ΕΡΤ να καταγράψει τα κατάλληλα πλάνα.
Δεν υπήρξε καμία παραίτηση για το φιάσκο του ΕΦΚΑ. Για την αδυναμία του Δημοσίου να συνδέσει βάσεις δεδομένων. Για τις μπάρες στο μετρό. Παραίτηση υπήρξε μόνο όταν τους έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη και το επίδομα ενοικίου στην τσέπη.
Θα ανατρέξουν στο παρελθόν και θα πουν ότι και οι προηγούμενοι δεν έχουν να επιδείξουν καλό σκορ στις παραιτήσεις. Ναι. Ωστόσο τώρα είναι αλλιώς. Κυβερνούν Αριστεροί. Κομίζουν ηθικό πλεονέκτημα. Είναι εύθικτοι. Μπορούν να κοιτάξουν τον λαό στα μάτια. Αλλά δεν βγαίνει κανένας στην τηλεόραση να μιλήσει για τη Θεσσαλονίκη που στέγνωσε.
Το ίδιο ισχύει και για τους τοπικούς άρχοντες της πόλης, τον Γιάννη Μπουτάρη και τον περιφερειάρχη Απόστολο Τζιτζικώστα.
Εκτός από το να ανταλλάσσουν τρυφερά λόγια με την κυβέρνηση, υπάρχει και η υποχρέωση, υπάρχει και η τσίπα απέναντι σε αυτούς που τους εξέλεξαν. Καμιά φορά χρειάζεται να επισείεις την απειλή της παραιτήσεως σου για να ταρακουνηθεί ένα ολόκληρο σύστημα. Αυτούς τους δύο βλέπουν μπροστά τους οι Θεσσαλονικείς. Και στο τέλος μπορεί να έρθει το νερό, αλλά δεν θα τους ξεπλένει τίποτα.
