Θα πέσει στην φτώχεια, στη μιζέρια, στην υπανάπτυξη από την οποία δεν θα σηκώσει ποτέ κεφάλι. Και θα σέρνεται έτσι γιά δεκαετίες. Μέχρις ότου μετατραπεί σε μιά κοινωνία γέρων και πεθάνει...
Λυπάμαι αλλά πολύ φοβάμαι ότι η πλειοψηφία των ελλήνων, δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν την κρισιμότητα των στιγμών που ζούμε. Μόνον όσοι συνεχίζουν να σκέπτονται ορθολογικά και να μιλούν την γλώσσα της αλήθειας και της λογικής μπορούν να αντιληφθούν ότι πλέον τα ψέματα τελείωσαν. 
Η Ελλάδα του κρατισμού και του καταναλωτικού μοντέλου της οικονομίας πεθαίνει αργά, βασανιστικά. Ο μόνος τρόπος να αποφύγει το ψυχορράγημα, είναι να αλλάξει άμεσα ρότα. Να μετατρέψει την οικονομία της από κρατικίστικη και καταναλωτική, από μιά οικονομία καφεπωλών και σουβλατζήδων, σε μιά παραγωγική, δημιουργική, ανταγωνιστική οικονομία. Να καταργήσει αυτό το διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό, άκρως γραφειοκρατικό κράτος, με τους υπερβολικούς φόρους, με τα κλειστά επαγγέλματα, με τις κλειστές αγορές, με τα παντοδύναμα συνδικάτα και τις οργανωμένες συντεχνίες που εμποδίζουν τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη. Να διαμορφώσει μιά μικρή, σφιχτή, αντιγραφειοκρατική Δημόσια Διοίκηση. Και να μάθουμε όλοι μας να ζούμε με τους καρπούς των κόπων μας, της δημιουργικότητας μας. Διότι, όπως διδαχτήκαμε από μικροί αλλά δυστυχώς το ξεχάσαμε, τα Αγαθά Κόποις Κτώνται.
Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει κι ως κοινωνία. Να εγκαταλείψει τη λογική του βολέματος, που δυστυχώς επικράτησε τις τελευταίες δεκαετίες. Και να ανακαλύψει αξίες κι αρχές, που κάποτε ενέπνεαν το δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας μας. Την ευσυνειδησία, τη δημιουργικότητα, τον μόχθο, το καθήκον, την αξιοπρέπεια, το ήθος,την άμιλλα, την μόρφωση, την παιδεία, το διάβασμα, ακόμα και τους καλούς τρόπους, που τους έχουμε εγκαταλείψει. Το εμείς πρέπει να είναι μεγαλύτερο και πάλι από το εγώ. Διότι μόνον έτσι μπορούμε να διασωθούμε από την λαίλαπα, που αλλοίμονο έρχεται. Οποιος αρνείται να δει την πραγματικότητα και να αλλάξει, θα σβήσει, θα πεθάνει. Ας μην πάρει όλη την χώρα μαζί του. Έχουμε την υποχρέωση να αντιδράσουμε, να σταθούμε στα πόδια μας, να δημιουργήσουμε και πάλι.

Γιά την πατρίδα μας, γιά τα παιδιά μας, γιά τις επόμενες γενιές, αλλά και γιά μας τους ίδιους.