Καλεί τα μέλη και τους φίλους του να συμμετάσχουν στις αιμοδοσίες που διοργανώνονται στις πόλεις όπου νοσηλεύονται τραυματίες.
Απαιτούμε να υπάρξει πλήρης διερεύνηση των αιτιών αυτής της τραγωδίας, να μην συγκαλυφθεί τίποτα!
Σε κάθε περίπτωση, η τραγωδία στα Τέμπη δεν ήταν κάτι που ήρθε από το πουθενά.
Εδώ και καιρό υπήρχαν ενδείξεις ότι έχει διαμορφωθεί μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση στις σιδηροδρομικές μεταφορές, τόσο για τους επιβάτες, όσο και για τους εργαζόμενους. Υπήρχαν πολυάριθμες προειδοποιήσεις από τους εργαζόμενους ότι ήταν θέμα χρόνου να συμβεί ένα πιο σοβαρό ατύχημα, οι οποίες προφανώς και αγνοήθηκαν από την κυβέρνηση και την εταιρεία.
Αυτό έρχονται να επιβεβαιώσουν και οι καταγγελίες για το κακοσυντηρημένο δίκτυο, για τις ελλείψεις και τα κενά σε συστήματα ασφάλειας, προσωπικό και κρίσιμες υποδομές, όπως είναι η σήμανση. Αυτά ακριβώς τα ζητήματα έθετε μόλις πριν λίγες ημέρες και η ανακοίνωση της συνδικαλιστικής παράταξης του ΚΚΕ στους σιδηροδρομικούς, με την σοκαριστική πρόβλεψη ότι “δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις”.
Συνεπώς, δεν πρόκειται για μια “κακή στιγμή”, αλλά για προδιαγεγραμμένο έγκλημα με αιτίες κι ενόχους.
Είναι τεράστιες οι ευθύνες της εταιρίας που στις ανακοινώσεις της δεν έδινε καμία απάντηση για τις λεπτομέρειες και τις αιτίες του δυστυχήματος, ούτε καν για τον ακριβή αριθμό των επιβατών των αμαξοστοιχιών. Κατά τα αλλά εισπράττει 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο από το κράτος ως επιδότηση.
Όλα τα παραπάνω είναι τα αποτελέσματα της διαχρονικής πολιτικής της λεγόμενης “απελευθέρωσης” των σιδηροδρόμων, της κρατικής υποχρηματοδότησης, της κατάτμησης του σιδηροδρομικού έργου σε πολλά κομμάτια και της ιδιωτικοποίησης της πρώην ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Πρόκειται για μια εγκληματική -όπως αποδεικνύεται- πολιτική, που φέρει τη σφραγίδα όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής απολύθηκαν εργαζόμενοι, επιβλήθηκαν ελαστικές σχέσεις εργασίας και εντατικοποίηση σε όσους απέμειναν, ενώ η ιταλική εταιρεία επιδοτήθηκε με πακτωλό χρημάτων.
Αυτές οι ευθύνες δεν παραγράφονται με την παραίτηση ενός υπουργού, ούτε μπορούν να κρυφτούν πίσω από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού για ανθρώπινα λάθη.
Αυτή η πολιτική, που έχουν για “ευαγγέλιο” όλα τα άλλα κόμματα, έχει οδηγήσει σε τραγικά ατυχήματα και σε άλλες χώρες της ΕΕ.

Άρα κανένας δεν δικαιούται να το παίζει ανήξερος.
Στο βωμό αυτής της εγκληματικής κρατικής πολιτικής, καθώς και στο βωμό των κερδών του επενδυτή, θυσιάζονται οι αναγκαίοι όροι για ασφαλείς και σύγχρονες σιδηροδρομικές μεταφορές, αφού αντιμετωπίζονται συστηματικά ως “κόστος”.
Η σύγκρουση με τα παραπάνω είναι κυριολεκτικά ζήτημα ζωής και θανάτου!