Το στεφάνι που πλέκεται την παραμονή της Πρωτομαγιάς, είναι το μοναδικό σχεδόν έθιμο, που εξακολουθεί να μας δένει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης με πανάρχαιες ρίζες, πλούσια σε εκδηλώσεις σε παλιότερες εποχές.

Το στεφάνι κατασκευαζόταν με βέργα από ευλύγιστο και ανθεκτικό ξύλο κρανιάς ή κλήματος, και στολιζόταν με λουλούδια και θαλερά κλαδιά από καρποφόρα δέντρα (αμυγδαλιά με αμύγδαλο, συκιά με τα σύκα, ροδιά με ρόδι), αλλά και στάχυα από σιτάρι και κριθάρι, κρεμμύδι και σκόρδο για το μάτι.

 Η χρήση πρασινάδας και όχι τόσο λουλουδιών, με σκοπό τη μετάδοση της θαλερότητας και της γονιμότητάς τους στον άνθρωπο, είναι το κύριο χαρακτηριστικό των μαγιάτικων συνηθειών.

Στον αγροτικό, μάλιστα, χώρο δεν ήταν απαραίτητο το πλέξιμο στεφανιών, αλλά η τοποθέτηση πάνω από την πόρτα του σπιτιού δέσμης από χλωρά κλαδιά ελιάς, συκιάς, νερατζιάς, πορτοκαλιάς κ.ά. μαζί με λουλούδια.

Απαραίτητη ήταν η ύπαρξη, μεταξύ των λουλουδιών και χλωρών κλαδιών, φυτών αποτρεπτικών του κακού, όπως τσουκνίδα, σκόρδο, δαιμοναριά, αγκάθια.

Σε ορισμένες περιοχές οι μαγικές ενέργειες για υγεία συνοδεύονται από ομαδικές εκδηλώσεις, όπως αγερμούς (παιδιά στεφανωμένα με λουλούδια και κρατώντας κλαδιά καρποφόρων δένδρων, έλεγαν τραγούδια του Μάη:

Μάη, Μάη χρυσομάη ,τί μας άργησες; να μας φέρεις τα λουλούδια και την άνοιξη; ή

Μάη, Μάη δροσερέ κι Απρίλη λουλουδάτε (με τα ρόδα) κ.ά.