Πόσος ήταν ο προϋπολογισμός του Πανεπιστημίου Αθηνών προ κρίσεως; Ογδόντα οκτώ εκατομμύρια ευρώ.
Πόσος είναι ο προϋπολογισμός του σήμερα; ‘Εντεκα εκατομμύρια ευρώ.
Ο ΒΑΓΓΕΛΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ;;;
Η έκπληξη, ενδεχομένως η μεγαλύτερη, αυτών των εκλογών αναμφίβολα είναι ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης. Επελέγη από τον Αντώνη Σαμαρά, όταν ο ίδιος παραιτήθηκε από την ηγεσία της Ν.Δ., να προεδρεύσει της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέχρι να εκλεγεί από το συνέδριο νέος Πρόεδρος.
Οι δελφίνοι (Αβραμόπουλος, Μπακογιάννη, Δένδιας, Μητσοτάκης, Βορίδης, Στυλιαννίδης κ.α.) αλλά και ο Κ. Καραμανλής τον απεδέχθησαν ασμένως επειδή θεωρούσαν αφενός ότι ο "Βαγγέλας" είναι μια καλή μεταβατική λύση και δεν συνιστά απειλή για τους ίδιους και αφετέρου επειδή ήθελαν τα πράγματα να ηρεμήσουν στο κόμμα μέχρι και οι ίδιοι να προετοιμαστούν καλύτερα, αλλά και για να μην πολωθεί το κλίμα μεταξύ σαμαρικών, μητσοτακικών και καραμανλικών και η διαδοχή Σαμαρά να γίνει με ομαλό τρόπο.
Και το κυριότερο: δεν ήθελαν ο νέος αρχηγός της συντηρητικής παράταξης να ξεκινήσει τη θητεία του με μια εκλογική ήττα καθώς θεωρούσαν τον Τσίπρα σίγουρο νικητή στις εκλογές που ήξεραν ότι σχεδιάζει για το 2015. Θέλησαν λοιπόν να φορτώσουν την ήττα στον Μεϊμαράκη. Αυτός παρότι γνώριζε το σχέδιο δέχτηκε να θυσιαστεί. Εξάλλου ήταν μια καλή και συμφέρουσα για τον ίδιον θυσία. Θα γινόταν αρχηγός της Ν.Δ. κάτι που ασφαλώς δεν το περίμενε και ταυτόχρονα κανείς δεν θα μπορούσε να του επιρρίψει την ευθύνη της ήττας στις εκλογές. Αντίθετα στο συνέδριο, που ορίστηκε για τον Μάϊο, θα αποχωρούσε με ψηλά το κεφάλι και με εγκωμιαστικά σχόλια για την κομματική αυτάπαρνηση που επέδειξε. Και φυσικά μέχρι να τελειώσει την πολιτική του καριέρα θα είχε σίγουρη την βουλευτική έδρα, πιθανότατα στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.
Καλύτερο σενάριο για τον ίδιον, αλλά και τους δελφίνους δεν υπήρχε. Όλοι θα ήταν ευχαριστημένοι. Ξέχασαν όμως κάτι ή δεν τα υπολόγισαν σωστά: ό,τι ο καιρός έχει γυρίσματα, ό,τι η ζωή γράφει καλύτερα σενάρια από τους συγγραφείς της και είναι περισσότερον απρόβλεπτη από τους σχεδιαστές της. Και στην περίπτωση Μεϊμαράκη το απέδειξε. Ο "μεταβατικός", ο "υπηρεσιακός", ο "αρχηγός - σφάγιο" συγκεντρώνει αυτή τη στιγμή ισχυρές πιθανότητες να γίνει πρωθυπουργός.
Το γύρισμα της τύχης για τον Μεϊμαράκη ή της ατυχίας για τον Τσίπρα είναι εντυπωσιακό. Σε 17 ημέρες, οι δημοσκοπήσεις λένε, μπορεί να συμβει αυτό που πριν 17 ημέρες έμοιαζε αδιανόητο: να είναι δηλαδή ο Μεϊμαράκης αυτός που θα λάβει την εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως και όχι ο Τσίπρας. Υποθέτω πως το σοκ είναι μεγάλο. Και για τους επίδοξους αρχηγούς της Ν.Δ. και κυρίως για τον Τσίπρα. Εάν όντως συμβεί θα είναι μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της μεταπολίτευσης. Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων 40 χρόνων γνωρίζαμε πάντα, πριν προκηρυχθούν οι εκλογές, ποιού πολιτικού αρχηγού είναι η ώρα για να κυβερνήσει. Για πρώτη φορά την πρωθυπουργία μπορεί να την "κλέψει" κάποιος που δεν τον υπολόγιζε κανείς.
Ακόμη κι αν ο Μεϊμαράκης δεν καταφέρει τελικά να εκλεγεί πρωθυπουργός το σίγουρο είναι πως, εφόσον η Ν.Δ. πάει τόσο καλά στις εκλογές όσο δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αποκτά προβάδισμα έναντι των υπολοίπων δελφίνων για να εκλεγεί αρχηγός της Ν.Δ. από το συνέδριό της. Ανέλαβε μια υπόθεση που όλοι τη θεωρούσαν χαμένη και στη χειρότερη περίπτωση θα τη διεκπαιρεώσει με τρόπο που ούτε και ο πιο αισιόδοξος οπαδός της Ν.Δ. δεν μπορούσε, πριν 20 ημέρες να φανταστεί.
Ενδεχομένως κάποιος θα αντιτείνει πως η επιτυχία δεν οφείλεται στον Μεϊμαράκη, αλλά στην αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα να πείσουν ότι μπορούν να ανταποκριθούν με επάρκεια στις ανάγκες της διακυβέρνησης. Ο Μεϊμαράκης ανεβαίνει επειδή πέφτει ο Τσίπρας. Η Ν.Δ. κερδίζει επειδή χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι δυσαρεστημένοι από τον ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόροι πάνε στη Ν.Δ. επειδή είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να αμφισβητήσει την κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ η προοπτική εξουσίας οδηγεί ξανά στο "μαντρί" και αρκετούς από τους δεξιούς ψηφοφόρους που σε προηγούμενες εκλογές είχαν πάει στους ΑΝΕΛ, το Ποτάμι και τη Χρυσή Αυγή. Όλα αυτά σωστά. Όμως δεν μπορεί να παραγνωρίσει κάποιος πως ο Μεϊμαράκης ένωσε τη διχασμένη Ν.Δ. επειδή δεν είναι εκφραστής μιας τάσης της, αλλά επειδή παίζει το ρόλο του γεφυροποιού μεταξύ των καραμανλικών, των σαμαρικών και των μητσοτακικών.
Επιπροσθέτως, ο μπρουτάλ τρόπος έκφρασής του, η γλώσσα του σώματός του και η λαϊκότητα που βγάζει ακόμη κι αν ορισμένες φορές ξενίζει ή και ενοχλεί φαίνεται ότι έχουν δημιουργήσει ένα προσωπικό στυλ που συσπειρώνει τους δεξιούς ψηφοφόρους και ταυτόχρονα δεν εγείρει αναχώματα σε όσους άλλους θέλουν να ψηφίσουν τη Ν.Δ. για να μην αναλάβει εκ νέου τη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια στα υπέρ του Μεϊμαράκη είναι και το γεγονός ότι την περίοδο διακυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου δεν ήταν υπουργός, αλλά Πρόεδρος της Βουλής. Είχε θεσμικό ρόλο και δεν εφήρμοσε από κάποιο κυβερνητικό πόστο μνημονιακές πολιτικές.
Φυσικά όλα αυτά ισχύουν μέχρι τώρα. Μέχρι τις εκλογές απομένουν ακόμη 17 ημέρες και πολλά μπορούν να συμβούν. Μεσολαβούν και δύο ντιμπέιτ που δεν ξέρουμε τι εντυπώσεις θα δημιουργήσουν. Και φυσικά επειδή ζούμε στην Ελλάδα, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι "φίδια" πρόκειται να βγουν στον πόλεμο φθοράς και στα χτυπήματα κάτω από τη μέση που συνήθως γίνονται στις προεκλογικές περιόδους και ιδίως όταν η μάχη είναι αμφίρροπη.
Το σίγουρο είναι ότι ο περίπατος που περίμενε ο Τσίπρας ότι θα έκανε με αντίπαλο τον Μεϊμαράκη αποδεικνύεται δύσκολος. Για να ελπίζει ο Τσίπρας ότι θα κόψει αυτός πρώτος το νήμα πρέπει ν' αλλάξει τακτική. Όχι μόνον επικοινωνιακή, αλλά και πολιτική. Ο Μεϊμαράκης ίσως επειδή είναι πιο έμπειρος ίσως επειδή έχει καλύτερους συμβούλους διέγνωσε ορθά ότι το παιχνίδι θα παιχτεί στο Κέντρο. Και οι άνθρωποι που αυτοποθετούνται στο κέντρο της πολιτικής ζωής θέλουν συναινέσεις και συνεργασίες. Ο Μεϊμαράκης τα πρόσφερε και τα δύο ψηφίζοντας το μνημόνιο που έφερε ο Τσίπρας και λέγοντας ότι η επόμενη κυβέρνηση πρέπει να είναι συμμαχική.
Ο Τσίπρας θεωρεί, εντελώς, λανθασμένα ότι επειδή έστριψε δεξιά το τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ έχει στο τσεπάκι του την Κεντροαριστερά, ενώ τάσσεται υπέρ της αυτοδυναμίας και τη μόνη μετεκλογική συνεργασία που βλέπει είναι αυτή με τον Πάνο Καμμένο. Και τα τρία είναι λάθος και φυσικά ακόμη μεγαλύτερο λάθος ήταν η απειλή κάποιων συνεργατών των (που ευτυχώς απεσύρθη γρήγορα) ότι σε περίπτωση που δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση δεν θα παράσχουν συναίνεση στην εφαρμογή του μνημονίου.
Σε κάθε περίπτωση και χωρίς να μπορεί κανείς να προδικάσει το αποτέλεσμα και μόνο το γεγονός ότι η φράση που στην αρχή, όταν σημειώθηκε η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, ξεκίνησε ως ερώτηση και με κάποια δόση ευθυμίας: "Λέτε να δούμε τον Βαγγέλα πρωθυπουργό;" σήμερα αντιμετωπίζεται ως πιθανότητα και μάλιστα ισχυρή δεν μπορεί παρά να πιστωθεί στα συν του Μεϊμαράκη...
Φελνίκος
Matrix24
Νέα δεδομένα στο προεκλογικό πολιτικό σκηνικό δημιουργούν η άνευ προηγουμένου κατάρρευση της εικόνας του απελθόντος πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα
Την θεσμοθέτηση θετικών μέτρων, με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του αγροτικού κόσμου, αλλά και την απαλλαγή του από βαριά φορολογικά βάρη εξήγγειλε τη Δευτέρα (03/12/2018) ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, από τα Καλάβρυτα, όπου πραγματοποίησε επίσκεψη.
“Εδώ και τρία χρόνια η αντιπολίτευση, ιδιαίτερα ο κ. Μητσοτάκης, ακολουθούν μία πολύ λανθασμένη τακτική ζητώντας συνεχώς εκλογές. Ωστόσο, η οικονομία της χώρας μας έχει ήδη αξιολογηθεί από τους διεθνείς οίκους οι οποίοι έχουν ενσωματώσει στην αξιολόγησή τους το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα σταθερότητας και κλίματος αναταραχής.
«Όταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, μπαίνει το ζήτημα της κατάργησης των φορολογικών εξαιρέσεων που ισχύουν για τους αγρότες, δεν μπορούμε να κάνουμε τους δήθεν αδιάφορους για τις φορολογικές εξαιρέσεις που ισχύουν για εμάς τους ίδιους…», τόνισε,
«Γατάκια νεοφιλελέδες, είμαι ο Αλέξης και είμαι ο πιο νεοφιλελεύθερος αριστερός που βγήκε ποτέ σ' αυτόν τον κόσμο».
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά ώς τώρα, αναμένεται η άφιξη του Μπαράκ Ομπάμα με το Air Force One στο αεροδρόμιο «Ελ.Βενιζέλος» γύρω στις 11 το πρωί της Τρίτης.
Ως... εχθρούς της γερμανικής οικονομίας παρουσιάζει ένα νέο - φανερά εχθρικό - δημοσίευμα της γερμανικής Bild
Σφάχτηκαν με τα λόγια Τσίπρας και Κουτσούμπας στο Μουσείο του Νίκου Μπελογιάννη. Ο γγ του ΚΚΕ «πυροβόλησε» τον πρωθυπουργό με το ...όπλο του αγωνιστή!