Logo
Εκτύπωση αυτής της σελίδας

Συνέδριο κοινοβουλευτικών Ομάδων Φιλίας Ελλάδας-Γαλλίας με αφορμή τον εορτασμό από την Ελληνική Επανάσταση του 1821

AIGINIONEWS:Συνέδριο κοινοβουλευτικών Ομάδων Φιλίας Ελλάδας-Γαλλίας με αφορμή τον εορτασμό διακοσίων ετών από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 AIGINIONEWS:Συνέδριο κοινοβουλευτικών Ομάδων Φιλίας Ελλάδας-Γαλλίας με αφορμή τον εορτασμό διακοσίων ετών από την Ελληνική Επανάσταση του 1821

Με την ευκαιρία του εορτασμού των διακοσίων ετών από την Ελληνική Επανάσταση, πραγματοποιήθηκε στη Βουλή των Ελλήνων συνέδριο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας Ελλάδας-Γαλλίας, με την Ομάδα Φιλίας Γαλλίας-Ελλάδας της Γαλλικής Γερουσίας.

Κύρια θέματα του Συνεδρίου, το οποίο διεξήχθη μέσω τηλεδιάσκεψης, ήταν ο φιλελληνισμός στη Γαλλία τον 19ο αιώνα και ο ρόλος της Γαλλίας κατά τον πόλεμο της ανεξαρτησίας, καθώς επίσης και οι ελληνογαλλικές σχέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1981.
Κατά την εναρκτήρια ομιλία του ο Πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας Ελλάδας-Γαλλίας, κ. Χριστόδουλος Στεφανάδης, κάνοντας μια σύντομη ιστορική αναδρομή στις σχέσεις Ελλάδας και Γαλλίας, αναφέρθηκε στην επίδραση της Ελληνικής Αρχαιότητας στο Διαφωτισμό, στη γαλλική συμβολή στην Ελληνική Επανάσταση, αλλά και στην υποστήριξη της Γαλλίας προς την Ελλάδα για την επάνοδο στη Δημοκρατία το 1974, τονίζοντας ότι «διαχρονικά, η Γαλλία επιδεικνύει θετική στάση σε σημαντικά ζητήματα που απασχολούν την ελληνική εξωτερική πολιτική, αποτελώντας έναν εκ των σημαντικότερων συμμάχων και εταίρων της χώρας μας στη διεθνή σκηνή, ιδιαίτερα σε κρίσιμες καταστάσεις, με βασική και κύρια την τουρκική παραβατικότητα».

Το λόγο πήρε, αμέσως μετά, ο Πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας Γαλλίας-Ελλάδας της Γαλλικής Γερουσίας, κ. Didier Marie, ο οποίος αφού πρώτα υπενθύμισε ότι «εδώ και δύο αιώνες οι σχέσεις των δύο χωρών έχουν παραμείνει στενές», ανέφερε ότι η Ελλάδα αποτελεί λίκνο του δυτικού πολιτισμού και ρίζα των τεχνών και των γραμμάτων, σημειώνοντας ότι «οι Έλληνες είναι αδελφός λαός που μαζί διεκδικήσαμε την ελευθερία».
Στη συνέχεια, ο Διευθυντής Ερευνών στο Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών – Τμήμα Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Δρ. Γεώργιος Τόλιας, αναφέρθηκε στην έννοια και την ιστορική διάσταση του Φιλελληνισμού και πώς αυτή αναπτύχθηκε στην Ευρώπη και τη Γαλλία συμβάλλοντας και διαμορφώνοντας την Επανάσταση του 1821. Ο κ. Τόλιας εξήγησε ότι ο Φιλελληνισμός αποτέλεσε «ένα συλλογικό κίνημα αλληλεγγύης», χαρακτηρίζοντάς τον ως μια υπόθεση «αίματος, του αίματος που έχυσαν μερικοί χιλιάδες αγωνιστές που ήρθαν να αγωνιστούν στο ελληνικό έδαφος».
Στο Φιλελληνισμό αναφέρθηκε και η Λέκτορας Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού-I Panthéon-Sorbonne, κυρία Anne Couderc, αναλύοντας εκτενώς τη στάση και τις διαθέσεις τόσο της γαλλικής κοινωνίας όσο και της γαλλικής κυβέρνησης εκείνη την ιστορική περίοδο.
Ο Έφορος της Συλλογής Έργων Τέχνης της Βουλής Δρ. Θοδωρής Κουτσογιάννης επικεντρώθηκε στη γαλλική φιλελληνική τέχνη, η οποία, όπως είπε, «κατοχύρωσε την εικόνα της επαναστατημένης Ελλάδας ευρύτερα στον ευρωπαϊκό πολιτισμό».
Κατά τη δεύτερη ενότητα του Συνεδρίου με θέμα τις σχέσεις των δύο χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1981, το λόγο πήρε η Βουλευτής Επικρατείας, Αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ και μέλος της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, κυρία Μαριέττα Γιαννάκου, η οποία εξήγησε ότι «οι σχέσεις Ελλάδας και Γαλλίας έχουν αναμφισβήτητο κεντρικό άξονα την ευρωπαϊκή ενοποίηση», σημειώνοντας ότι «η εξέλιξη των γεγονότων καταδεικνύει ότι ο πυρήνας των σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών παραμένει ισχυρότερος έναντι οποιασδήποτε άλλης σχέσης σφυρηλατήσαμε με μεγάλες χώρες».
Από τη μεριά του ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του Ελληνικού Ιδρύματος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) και Καθηγητής στη Σχολή Διεθνών Υποθέσεων στο Παρίσι, Sciences Po, κ. Λουκάς Τσούκαλης, τόνισε ότι έχουμε πολλά κοινά με τη Γαλλία «και αυτό είναι κάτι που έχει αποδειχθεί επανειλημμένα στην πορεία», σημειώνοντας ότι εμείς «δεν ξεχνάμε τον καταλυτικό ρόλο της σε κρίσιμες φάσεις της ευρωπαϊκής πορείας της δικής μας χώρας».
Στην αξία και τη διαχρονικότητα της ελληνογαλλικής συνεργασίας σε πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο, αναφέρθηκαν, επίσης, η Πρέσβης της Ελλάδας στη Γαλλία, κυρία Αγλαΐα Μπαλτά, και ο πρώην Πρέσβης της Γαλλίας στην Ελλάδα, κ. Jean-Loup Kuhn-Delforge.

 

Χαιρετισμός Προέδρου Ομάδας Φιλίας Ελλάδας – Γαλλίας
Αγαπητέ Γερουσιαστά,
Αξιότιμα μέλη της Γαλλικής και Ελληνικής Ομάδας Φιλίας.
Κύριες και Κύριοι,
Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή, που παρά την αντιξοότητα των συνθηκών, έστω και εξ αποστάσεως, με τη βοήθεια της Τεχνολογίας, καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε αυτή την Τηλεδιάσκεψη - Ημερίδα.
Οι σχέσεις Ελλάδας – Γαλλίας εδώ και χιλιάδες χρόνια είναι εξαιρετικές. Σε πολιτικό, διπλωματικό και αμυντικό επίπεδο, οι χώρες μας ήταν πάντοτε σύμμαχοι, κάτι που επιβεβαιώνεται από ακράδαντα στοιχεία, όπως από πλήθος συμφωνιών και επαφών, και φυσικά από την στήριξη των δύο λαών σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο.
Θα ξεκινήσω με λίγους σημαντικούς σταθμούς της πολύ πρόσφατης Ιστορίας, στο πλαίσιο μίας στρατηγικής εταιρικής σχέσης: την Κοινή Διακήρυξη Ελλάδας – Γαλλίας το 2015, τον Οδικό Χάρτη για τη Στρατηγική Εταιρική Σχέση Ελλάδος – Γαλλίας το 2016, την επίσκεψη του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Παρίσι το 2020 και φυσικά την προμήθεια από Ελληνικής πλευράς των 18 μαχητικών αεροσκαφών Rafale το 2021.
Διαχρονικά, η Γαλλία επιδεικνύει θετική στάση σε σημαντικά ζητήματα που απασχολούν την ελληνική εξωτερική πολιτική, αποτελώντας έναν εκ των σημαντικότερων συμμάχων – εταίρων της χώρας μας στη διεθνή σκηνή, ιδιαίτερα σε κρίσιμες καταστάσεις με βασικό και κύριο την τουρκική παραβατικότητα. Ουδέποτε υπήρξε αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο χώρες αλλά πάντα ήταν σύμμαχοι.
Ακόμα οι πολιτιστικές σχέσεις των δύο λαών ρυθμίζονται από τη Μορφωτική Συμφωνία του 1938. Προγραμματίζεται η μεταφορά και φιλοξενία στο Μουσείο της Ακρόπολης ελληνικών γλυπτών που εκτίθενται στο Μουσείο του Λούβρου, καθώς και η διοργάνωση έκθεσης ελληνικών χάλκινων γλυπτών στο Παρίσι. Τέλος, μία ειδική μνεία στην τιμητική έκθεση «Paris-Athenes» που πραγματοποιείται στο Λούβρο για τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, μία ιδέα του προέδρου και διευθυντή του Λούβρου Ζαν-Λικ Μαρτινέζ, παλαιό μέλος της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Αθήνα.
Το σύνθημα "Ελλάς-Γαλλία Συμμαχία" προέρχεται από την πολιτική και διπλωματική υποστήριξη που παρείχε η Γαλλία στην Ελλάδα κατά την επιστροφή της στη δημοκρατία το 1974, και σήμερα χρησιμοποιείται συχνά για να υποδηλώσει τις βαθιές ιστορικές, πολιτιστικές και πολιτικές σχέσεις και τη στενή διπλωματική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών.
Η σχέση των δύο χωρών όμως ξεκινάει από πολύ παλιά. Συγκεκριμένα από την κλασσική αρχαιότητα, με τη δημιουργία αρχαίων ελληνικών αποικιών στην προ-Ρωμαϊκή Γαλατία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και την αρχή για τις εξαιρετικές σχέσεις των δύο χωρών.
Μία σχέση που φυσικά κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 κατά του Οθωμανικού ζυγού και συνεχίστηκε στη συνέχεια, αφού η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ το 1981, επετεύχθη χάρη στην καθοριστική στήριξη που παρέσχε ο τότε Πρόεδρος της γαλλικής Δημοκρατίας κ. Valery Giscard d’Estaing.
Φέτος είναι μία χρονιά σταθμός για την Ελλάδα, αφού γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση και τα 40 χρόνια από την ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Μία
ιδανική ευκαιρία να αποδώσουμε φόρο τιμής σε αυτή τη διαχρονική σχέση ανάμεσα στις δύο χώρες.
Οι δύο αυτές επέτειοι αν και χρονικά απέχουν, συνδέονται στην ουσία τους, αφού η ευρωπαϊκή ταυτότητα και η δημιουργία μίας ευρωπαϊκής ολότητας ήταν ο σταθερός στόχος της Επανάστασης. Ένας στόχος που εκπληρώθηκε ύστερα από 160 χρόνια.
Οι πρώτες σκέψεις για Ελληνική Επανάσταση καλλιεργήθηκαν στην Γαλλία, όπου πολλοί Έλληνες λόγιοι, όπως ο Αδαμάντιος Κοραής και ο Ρήγας Φεραίος, εμπνευσμένοι από τον Γαλλικό Διαφωτισμό και την Γαλλική Επανάσταση άρχισαν να συλλαμβάνουν το μεγάλο σχέδιο της Ελληνικής Επανάστασης, αποτελώντας το ιδεολογικό υπόβαθρο της.
Μέσα από τον Διαφωτισμό και την μελέτη των Αρχαίων κλασικών, δημιουργήθηκε ένα θετικό κλίμα προς την Ελλάδα. Είναι ανεκτίμητη η συμβολή των Γάλλων Φιλελλήνων στον αγώνα για την απελευθέρωση, οι οποίοι παρείχαν πόρους στον αγώνα, στρατιωτική γνώση και διέδωσαν την αιτία της Επανάστασης στον τότε σύγχρονο κόσμο. Γαλλικά πλοία πήραν μέρος στην Ναυμαχία του Ναβαρίνου και γαλλικό εκστρατευτικό σώμα το 1828 στην εκστρατεία του Μοριά.
Τέλος, είναι χαρακτηριστική η επιρροή των Γάλλων λόγιων στη διάδοση του έργου της Επανάστασης αλλά και στη δημιουργία θετικού κλίματος που τελικά θα γινόταν βοήθεια υπέρ των Ελλήνων. Ο Αλέξανδρος Δουμάς, κατάφερε με το ποίημα του «Κανάρης» να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον την Ευρώπης για την Ελληνική Επανάσταση.
Η ιδέα για μία ενωμένη και δυνατή Ευρώπη διατυπώθηκε για πρώτη φορά από τον Ιωάννη Καποδίστρια, στο συνέδριο του Αιξ λα Σαπέλ το 1818. Ο μετέπειτα πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας, θερμός υποστηρικτής της Γαλλίας, διατύπωσε σχέδιο για τη διεύρυνση της
τετραπλής συμμαχίας με ένταξη όλων των ευρωπαϊκών κρατών, για τη δημιουργία μίας ένωσης που εγγυόταν ασφάλεια και ειρήνη στα κράτη της.
Μεσολάβησαν, δυστυχώς, ο Γαλλοπρωσικός πόλεμος και δύο παγκόσμιοι για να γίνει πραγματικότητα αυτό το όραμα, χάρη στη διορατικότητα και πολιτική ωριμότητα των σημαντικών ηγετών της εποχής, του Στρατηγού Ντε Γκωλ και του Κόνραντ Αντενάουερ, καθώς και τη συνεισφορά των ιδεολόγων όπως ο Σπινέλλι και ο Μονέ, των αποκαλούμενων σήμερα ιδρυτών-πατέρων της Ευρώπης.
Αυτά ήταν πολύ λίγα λόγια για την πολύτιμη και ουσιαστική σχέση των δύο λαών σε δύο πολύ σημαντικές στιγμές για την Ελλάδα και την Ευρώπη. Η σχέση αλληλεγγύης και αμοιβαίου σεβασμού συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Σίγουρα λίγα λεπτά δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν έναν δεσμό που έχει εδραιωθεί από την ιστορία χιλιάδων χρόνων.
Με λύπη δεν υποδεχτήκαμε τον Πρόεδρο της Γαλλίας, Εμάνουελ Μακρόν και φυσικά τους Προέδρους των Ομάδων Φιλίας Γαλλίας - Ελλάδας την 25η Μαρτίου, ημέρα εορτασμού της Επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση.
Με ουσιαστική λύπη γιατί την ακύρωση επέβαλε η πανδημία που έχει πλήξει τόσο την Ευρώπη, όσο την Παγκόσμια κοινότητα. Με Ενότητα, ενιαία στρατηγική υγείας, με θάρρος και συνεργασία θα βγούμε ξανά νικητές στη μάχη κατά της Covid-19.
Θέλω μέσα από την καρδιά μου να ευχαριστήσω τον συνάδελφο μου κ. Μαρί που μαζί καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε αυτή την Ημερίδα, παρά τις προκλήσεις. Δεσμεύομαι, εάν το επιτρέψουν οι συνθήκες, να επισκεφθώ το Παρίσι τον Ιούνιο με επιτελείο από την Αθήνα και να δούμε με χαρά και συγκίνηση την έκθεση στο Λούβρο.
Ακόμα, η πρόσκληση σε προσωπικό και θεσμικό επίπεδο για επίσκεψη σας στην Ελλάδα παραμένει πάντα ανοιχτή.
Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Διεύθυνση Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και Διμερών Θεμάτων - Τμήμα Ομάδων Φιλίας για το σημαντικό έργο της διοργάνωσης και διεξαγωγής της Ημερίδας και φυσικά στους εγκεκριμένους ομιλητές που θα ακούσουμε στη συνέχεια.
Σας ευχαριστώ πολύ.

 

 

ΟΜΙΛΙΑ - Μαριέττας Γιαννάκου 

«Σχέσεις Γαλλίας- Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, από την ένταξη της Ελλάδας το 1981».
Οι σχέσεις Ελλάδας και Γαλλίας έχουν αναμφισβήτητο κεντρικό άξονα την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Η Γαλλία, όπως είναι ευρύτερα γνωστό, περιέβαλλε με την εμπιστοσύνη της τον Κωνσταντίνο Καραμανλή όταν εκείνος ανέλαβε επικεφαλής της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας τον Ιούλιο 1974. Δεν πρόκειται, όμως, για μία απλώς συμβολική κίνηση. Η πορεία εκδημοκρατισμού της χώρας αποτέλεσε μία εξαιρετικά δύσκολη και σύνθετη διαδικασία. Η επιτυχής ολοκλήρωση σε σύντομο διάστημα από τον Ιούλιο 1974 έως τον Ιούνιο 1975 (ψήφιση νέου Συντάγματος) υπό την καθοδήγηση του Καραμανλή πιθανώς να θεωρηθεί ως μία εύκολη υπόθεση από την σκοπιά του σύγχρονου πολίτη.
Όπως είναι γνωστό, ο Καραμανλής από το 1963 βρέθηκε στο Παρίσι. Είχε βιώσει τα δεινά της ελληνικής πολιτικής, την κρίση στις σχέσεις με τον βασιλικό θεσμό, τις επιθέσεις και την επιλογή της όξυνσης από την αντιπολίτευση, αλλά και την εμφάνιση ακραίων κύκλων, οι οποίοι υποδαύλισαν το ίδιο το κοινοβουλευτικό σύστημα.
Κατά το διάστημα της παραμονής του στο Παρίσι, ο Καραμανλής είχε την ευκαιρία να ζήσει εκ του σύνεγγυς την λειτουργία ενός σύγχρονου δημοκρατικού συστήματος. Ενός ημι-προεδρικού συστήματος, όπως το είχε διαμορφώσει ο εμβληματικός Charles de Gaulle. Ο οποίος είχε αντιληφθεί ότι οι κοινοβουλευτικές έριδες προκαλούσαν κυβερνητική αστάθεια. Η λύση ήταν ένας ισχυρός Πρόεδρος, με απευθείας εκλογή, ο οποίος θα ολοκλήρωνε την θητεία του ανεξάρτητα από την κοινοβουλευτική στήριξη και θα είχε την ευθύνη της υψηλής πολιτικής. Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός (αυτή είναι η διαφορά με ένα προεδρικό σύστημα) θα αναλάμβανε τη διαχείριση των κυβερνητικών πολιτικών, άρα και την λογοδοσία στο κοινοβούλιο.
Δεν είναι τυχαίο, ότι ο Καραμανλής έζησε και την άνοδο του ριζοσπαστισμού στη Γαλλία, η οποία κορυφώθηκε με τα γεγονότα του Μάη 1968. Κατανόησε, δηλαδή, το κύμα αμφισβήτησης ορισμένων συμβατικών αξιών της Δυτικής Ευρώπης, οι οποίες αντικατόπτριζαν θεμελιώδεις αλλαγές στη δομή των μεταπολεμικών κοινωνιών. Παρατήρησε, ωστόσο, ότι αυτού του είδους οι κοινωνικές κρίσεις δεν είναι δυνατόν να τύχουν διαχείρισης
1
μέσω της καταστολής, ούτε να οδηγήσουν σε αμφισβήτηση του κοινοβουλευτισμού.
Νομίζω ότι τα θεσμικά πρότυπα και η αντίληψη των κοινωνικών καταστάσεων είχε σημαντική επίδραση στη σκέψη του Καραμανλή. Προέκρινε την οριστική επίλυση του πολιτειακού ζητήματος με το άψογο δημοψήφισμα. Ακολούθως, σχεδίασε το θεσμό του μη-εκτελεστικού Προέδρου σε ένα αβασίλευτο πλέον σύστημα (όπως η République française) με ενισχυμένες εξουσίες, οι οποίες θα απέτρεπαν μία πρόσκαιρη κοινοβουλευτική πλειοψηφία από το να αναιρέσουν θεμελιώδεις επιλογές του κράτους.
Ταυτόχρονα, η Γαλλία αποτέλεσε σημαντικό αρωγό του ελληνικού αιτήματος για ένταξη στην ΕΟΚ. Ο αείμνηστος Πρόεδρος Giscard d’ Estaing υπεραμύνθηκε των ελληνικών θέσεων, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέφρασε αντιρρήσεις. Σας θυμίζω ότι για την Ελλάδα η πρόσδεση στην ευρωπαϊκή ενοποίηση αφορούσε κάτι περισσότερο από την οικονομική ωφέλεια στο πλαίσιο της Ενιαίας Αγοράς. Αφορούσε στη δημοκρατική σταθερότητα και την εθνική ασφάλεια.
Ως εταίροι πλέον στην ΕΟΚ Γαλλία και Ελλάδα διατήρησαν τους στενούς δεσμούς. Δεν είναι τυχαίο ότι Ανδρέας Παπανδρέου και François Mitterrand διατήρησαν πολύ στενή σχέση. Ο τελευταίος ως πρώτος σοσιαλιστής Πρόεδρος της Γαλλίας ενέπνευσε και την προεκλογική καμπάνια του ανερχόμενου Παπανδρέου, και ορισμένα από τα συνθήματα, όπως η «Αλλαγή» μεταφέρθηκαν αυτούσια. Νομίζω ότι παρόμοια ήταν η επίδραση και κατά την άσκηση των καθηκόντων, καθώς κανείς από τους δύο σοσιαλιστές ηγέτες δεν αμφισβήτησε τα θεμελιώδη των κρατών, παρά τις ριζοσπαστικές προεκλογικές εξαγγελίες.
Θα ήταν σκόπιμο, βεβαίως, ο Παπανδρέου να είχε ακολουθήσει τον ρεαλισμό του Mitterrand στην οικονομική πολιτική. Ο οποίος, έπειτα από ένα σύντομο πειραματισμό, ακολούθησε την πεπατημένη της οικονομικής πολιτικής άλλων κρατών-μελών, και δεν παρασύρθηκε σε ανώφελη τριτοκοσμική σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Βεβαίως, η Ελλάδα στο πλαίσιο της ΕΕ διεύρυνε τις επαφές και τις σχέσεις της και με άλλα κράτη-μέλη. Αλλά, η εξέλιξη των γεγονότων
2
καταδεικνύει ότι ο πυρήνας των σχέσεων μεταξύ των δύο κρατών παραμένει ισχυρότερος έναντι οποιασδήποτε άλλης σχέσης σφυρηλατήσαμε με μεγάλες χώρες, όπως η Γερμανία, η Βρετανία.
Είναι χαρακτηριστική η κατανόηση και στήριξη που βρήκαμε από τρεις διαδοχικούς Προέδρους Sarkozy, Hollande και Macron. Είναι σημαντικό ότι Έλληνες πρωθυπουργοί προερχόμενοι από διαφορετικές παρατάξεις του κοινοβουλίου, αντελήφθησαν την στρατηγική σημασία της σχέσης αυτής και ομοθύμως και εμπράκτως επιδίωξαν τη διατήρηση και εμβάθυνσή της.
Η σχέση αυτή, λοιπόν, πρέπει να διατηρηθεί. Σε μία Ευρώπη η οποία δοκιμάζεται από τις διαδοχικές κρίσεις στην Ευρωζώνη, το μεταναστευτικό, το Brexit και την πανδημία, η Γαλλία ανοίγει τη συζήτηση για το μέλλον της Ευρώπης, και αποτελεί ένα σταθερό υπέρμαχο της ευρωπαϊκής συνοχής . Η συνεργασία των δύο πλευρών είναι σαφής και στο επίπεδο των ευρωπαϊκών θεσμών. Ιδιαίτερα στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο υπάρχει μακρά διαδρομή αυτής της σχέσης και συνεργασίας. Σήμερα μπορούμε μαζί να συλλογιστούμε τις νέες θεσμικές επιλογές, τους νέους φιλόδοξους στόχους των ευρωπαϊκών πολιτικών, να αντιμετωπίσουμε από κοινού τις προκλήσεις οι οποίες προκύπτουν σε ένα εξαιρετικά σύνθετο παγκόσμιο περιβάλλον.
Το ίδιο ισχύει για τις σχέσεις μας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Ορθώς ο Πρόεδρος Macron έθεσε τον προβληματισμό του για τους στόχους του ΝΑΤΟ στην σύγχρονη εποχή. Τη συζήτηση αυτή έχουμε κάθε λόγο να παρακολουθήσουμε με ενεργητικές παρεμβάσεις. Γιατί αυτό που συμβαίνει με τις αμφισβητήσεις εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων από την Τουρκία, πρέπει να τεθεί και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Το πρόγραμμα συνεργασίας μεταξύ ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους 74 στόχους που έχουν τεθεί, έχει δώσει την ευκαιρία μιας μεγαλύτερης συνεργασίας Γαλλίας Ελλάδος και στα πλαίσια του ΝΑΤΟ περιλαμβανομένης της κοινοβουλευτικής συνέλευσης των μελών του.
Τα ζητήματα των ελληνο-τουρκικών σχέσεων, η κυριαρχική διάθεση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο οφείλουν να ενταχθούν στο πλαίσιο των ευρω-τουρκικών σχέσεων. Αυτή την εθνική θέση, την υποστηρίζουν σταθερά οι Γάλλοι στα διακυβερνητικά όργανα.
Η Γαλλία θα εξακολουθήσει να έχει μία σημαντική πολιτική και πολιτιστική επιρροή στην Ελλάδα. Αυτό είναι αμοιβαίο και αμφίδρομο. Γιατί και η Ελλάδα ασκεί τη δική της διαχρονική επιρροή στην αντίληψη της Γαλλίας για την Μεσόγειο και την σημασία της διαχρονικής παρουσίας των Ελλήνων. Αυτό αποτυπώνεται άλλωστε και στο έργο του εξαίρετου Γάλλου Ιστορικού Fernand Braudel για τους πολιτισμούς της Μεσογείου.

 

 

 

Σχετικά Άρθρα

Copyright © 2009 Aiginio News | All rights reserved