Το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο, δίχως την επιμήκυνση των ωριμάσεων των ελληνικών ομολόγων υποστηρίζει εμφατικά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, σύμφωνα με νέα έκθεση, που ήλθε στη δημοσιότητα.
Μάλιστα το ΔΝΤ προτείνει «κούρεμα» του χρέους κατά 30%, προκειμένου να καταστεί βιώσιμο, στην περίπτωση που η ελληνική οικονομία αναπτυχθεί με βραδύτερους των προβλεπομένων ρυθμούς και οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις δεν υλοποιηθούν.
Σύμφωνα με το προσχέδιο της έκθεσης του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, η Ελλάδα χρειάζεται μία κατ’ αρχήν επιμήκυνση των ωριμάνσεων των ελληνικών ομολόγων που διαθέτει τόσο το ίδιο το Ταμείο, όσο και η Ευρωζώνη. Πιο αναλυτικά, προτείνει επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων του ΔΝΤ κατά 20 χρόνια και της Ευρωζώνης κατά 40 χρόνια.
Όπως προειδοποιεί, εάν η Ελλάδα δεν επιτύχει πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 2,5% του ΑΕΠ και ανάπτυξη 1% του ΑΕΠ, το ελληνικό χρέος θα χρήζει μίας νέας σημαντικής διαγραφής, ώστε να καταστεί βιώσιμο.
Μάλιστα, στο χειρότερο σενάριο, το ΔΝΤ εκτιμά ότι η συνολική διαγραφή του χρέους πρέπει να ανέλθει στα 53,1 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με το ΑΜΠΕ, το Ταμείο εκτιμά ότι το δημόσιο θα ανέρχεται στο 150% του ΑΕΠ το 2020 και στο 140% του ΑΕΠ το 2022.
Όπως εξηγεί, οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος για την τριετία 2015 – 2018 θα φθάσουν τα 50 δισ. ευρώ και εκτιμά ότι είναι αναγκαίο ένα νέο πρόγραμμα βοήθειας ύψους τουλάχιστον 36 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η προκαταρκτική έκθεση του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του χρέους της Ελλάδας αναφέρει τα εξής:
«Στην τελευταία αξιολόγηση τον Μάιο 2014, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας εκτιμήθηκε ότι επιστρέφει στην οδό της βιωσιμότητας, αν και παρέμενε πολύ ευάλωτο στα σοκ. Μέχρι αργά το καλοκαίρι του 2014, με τα επιτόκια να έχουν μειωθεί περαιτέρω, φάνηκε ότι δεν θα χρειαζόταν περαιτέρω ελάφρυνση χρέους βάσει του πλαισίου του Νοεμβρίου 2012, αν το πρόγραμμα εφαρμοζόταν όπως είχε συμφωνηθεί.
Όμως σημαντικές αλλαγές που έγιναν έκτοτε στις πολιτικές –χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα και μια αδύναμη μεταρρυθμιστική προσπάθεια που θα επιβαρύνει την ανάπτυξη και τις ιδιωτικοποιήσεις– οδηγούν σε σημαντικές νέες ανάγκες χρηματοδότησης.
Με δεδομένο επιπλέον το πολύ υψηλό υφιστάμενο χρέος, αυτές οι νέες χρηματοδοτικές ανάγκες καθιστούν μη βιώσιμη τη δυναμική του χρέους. Το συμπέρασμα αυτό ισχύει είτε εξετάσει κανείς το χρέος βάσει του πλαισίου του Νοεμβρίου 2012 είτε στρέψει την προσοχή στην εξυπηρέτηση του χρέους ή στις συνολικές χρηματοδοτικές ανάγκες.
Για να εξασφαλισθεί με υψηλές πιθανότητες ότι το χρέος είναι βιώσιμο, οι ελληνικές πολιτικές πρέπει να επανέλθουν σε σωστή πορεία, αλλά επίσης, κατ” ελάχιστον, οι ωριμάνσεις των υφιστάμενων ευρωπαϊκών δανείων πρέπει να επιμηκυνθούν σημαντικά, ενώ θα χρειασθεί να παρασχεθεί νέα ευρωπαϊκή χρηματοδότηση με παρόμοιους όρους παραχώρησης για να καλυφθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες τα επόμενα χρόνια.
Όμως αν το πακέτο των μεταρρυθμίσεων που εξετάζεται αποδυναμωθεί περαιτέρω –ιδιαίτερα μέσω μιας περαιτέρω μείωσης των στόχων για το πρωτογενές πλεόνασμα και ακόμη ασθενέστερων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων– θα καταστεί απαραίτητο να γίνουν κουρέματα του χρέους».
