Η εβδομάδα που ξεκίνησε φέτος, έχει διακοπές για πολύ κόσμο και αγωνία για περισσότερους.
Σε περιόδους κρίσης στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής η κυβέρνηση εκφράζει την επίσημη θέση της Ελληνικής Δημοκρατίας και έχει τη στήριξη όλων μας.
H προχθεσινή Συμφωνία περί οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου ενέχει, κατά την υποκειμενική μου αντίληψη, δύο καίρια χαρακτηριστικά:
Η υποκρισία της ΕΕ χτύπησε κόκκινο για άλλη μια φορά με αφορμή τις αποφάσεις του έκτακτου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που έγινε με τηλεδιάσκεψη την Τετάρτη 19 Αυγούστου οπότε και γράφονται οι σκέψεις αυτές.
Αν η πολιτική ήταν μόνο υπόθεση επικοινωνίας, δημιουργίας δηλαδή εντυπώσεων και εικονικής πραγματικότητας, τότε η ιστορία δεν θα είχε εγγράψει με κεφαλαία γράμματα ούτε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ούτε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Στην ιστορία θα είχαν μείνει επικοινωνιολόγοι, διαφημιστές και κάτι… μάγοι, από αυτούς που εξαφανίζουν ελέφαντες μπροστά στα μάτια των θεατών.
Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, πριν ένα περίπου μήνα, σε ερώτηση δημοσιογράφου, αν θα υπογράψουμε συμφωνία καθορισμού της ΑΟΖ με την Κύπρο, είπε: "βεβαίως, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες".
Το περιορισμένο βεληνεκές της ελληνικής, όπως και της ευρωπαϊκής, εξωτερικής πολιτικής αναδείχθηκε ανάγλυφα με την τελευταία πρόκληση της Τουρκίας.
Αναλογισθείτε για ένα λεπτό πώς θα ήταν η Ελλάδα , ο Ελληνισμός αλλά & η προσωπική μας ζωή αν μπορούσε να εκλείψει ο εξ ανατολών μας κακός & μοχθηρός γείτονας ....
Η σύγκλιση του ΚΥΣΕΑ, τα απαπάντητα ερωτήματα και η μια τρύπα στο νερό.
Η δραματοποίηση της υπόθεσης με την Τουρκία, η γεώτρηση του «Πορθητή», οι κινήσεις Ελλάδας και Κύπρου και γιατί δεν έχουμε ανάγκη αυτή την ώρα από θεατρινισμούς